هوش مصنوعی: ای عشق، تو در این جهان به عنوان یک نیروی مقدس حضور داری. وجود تو موجب شده همه چیز به هم بریزد و بنیادها در آسمان بر باد بروند. تو، ای عشق، به گونه‌ای هستی که هر چیزی را زیر و زبر می‌کنی.

هوش مصنوعی: من آن کسی نیستم که به سادگی از کنار عشق بگذرم، در دامی گرفتار شدم که به خاطر شدت و عمق آن، باید به صیادی که این دام را پهن کرده، آفرین گفت.

هوش مصنوعی: ای صیاد سنگدل، کمی رحم کن به این شکارِ خودت؛ تا چه زمانی باید در بند باشد؟ بگذار لحظه‌ای آزاد باشد.

هوش مصنوعی: هر شب زمانی که صدای ناله‌ام به گوش می‌رسد، کوه بیستون صدا بلند می‌کند و یاد فرهاد و درد و رنج او را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: بیستون! فرهاد را هرگز به من نسبت مده. من و فرهاد از زمین تا آسمان با هم فرق داریم.

هوش مصنوعی: من با پلک‌هایم کاری را انجام می‌دهم که با تیشه، هزاران فرق ریز مو را با فولاد آتشین ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: تو باعث شده‌ای که جان، عقل، دین و دل من از بین بروند و خانه‌ام را خراب کنی! اما امیدوارم خانه تو همیشه آباد باشد.

هوش مصنوعی: من که عشق تو را خوب می‌شناسم و نمی‌ترسم از دست دادن جانم، بنابراین هر چه می‌خواهم می‌گویم و اهمیتی نمی‌دهم که چه پیش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در خانه‌ی یک شاهزاده‌ی آزاد، جواهری وجود دارد که هر کسی بتواند آن را به دست آورد، بسیار خوشبخت خواهد بود.

هوش مصنوعی: هرکس که به عشق مبتلا شود و در آن گیر بیفتد، همیشه نزد مردم رسوا و مورد طعنه خواهد بود.