هوش مصنوعی: فردا روز نوروز است و روزی است که جهان دوباره زنده و شاداب می‌شود. امسال کهنه و فرسوده به پایان می‌رسد و یک سال تازه و جوان آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: از این خواب، چنین برداشت می‌کنم که سالی خوبی خواهد آمد و در آن، معشوق بی‌رحم من در خوابم با مهربانی ظاهر خواهد شد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه من فردی عاقل و فرزانه هستم، ممکن است این حرف بیهوده به نظر بیاید. به نظر من، زمان برای هر روز به یک شکل و یکسان می‌گذرد.

هوش مصنوعی: امروز روزی است مهم و تاریخی که در آن دستانی وجود دارند که می‌توانند همه‌ی مشکلات و سختی‌های زندگی را کنار بگذارند و لباس‌های کثیف و سرد زمستانی را به دور بریزند.

هوش مصنوعی: به جای آن که دیگران چیزی را به خود بپوشانند، او لباسی نرم و سبز از باغ می‌پوشد. چه خوب است نوروز و این شهر کوهستانی!

هوش مصنوعی: زیبایی دیدار دریا، دلیلی است بر حال و هوای جنگل، که شب با تاریکی خود پایان یافته است.

هوش مصنوعی: صبح دوباره خورشید طلوع کرد و دنیا را پر از نور و زیبایی کرد، کوه‌ها را درخشان ساخت و دریا را به زرق و برق آراست.

هوش مصنوعی: دست‌های پرتوان تو مانند آفتاب تابان، زیبایی و درخشندگی را به محیط می‌بخشد. حالا ای یار، لحظه‌ای از مخفی‌گاه خود بیرون بیا و این زیبایی را به تماشا بگذار.

هوش مصنوعی: با این خورشید، دنیا خیلی تاریک‌تر از شب به نظر می‌رسد. بنابراین، شایسته است که تو بیایی و نور روز را به ما ببخشی.