هوش مصنوعی: دیشب در آن کشتی که تو ما را به آن بردی، نمی‌دانم آیا خداوند ما را هدایت می‌کند یا ناخدای آن کشتی.

هوش مصنوعی: می‌دانم که دیروز خطراتی بود و خدا ما را ندید. تو مانند سیلابی ما را به هر طرف کشاندی.

هوش مصنوعی: برای غلتاندن کشتی، ما را جابه‌جا کردی، خدایا دیگر این شب را بر کسی نیاور.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که تو ای ماه، به تماشای دریای خروشان بودی، من به خاطر عشق تو، از خود بی‌خود شده و از آن زیبایی محروم ماندم.

هوش مصنوعی: در حالتی مستغرق از زیبایی تو غرق شدم، همچون ماهی که در آسمان می‌درخشد. بادی بر روی تو وزید و دو زلف سیاه و کرکی‌ات را به آرامی تکان داد.

هوش مصنوعی: عکس مه بر روی آب افتاده بود و این برای ما شگفت‌انگیز است که مه دیگر چگونه می‌تواند روشنی ببخشد. حقیقتاً تو همان کسی هستی که نور و روشنی می‌آوری.

هوش مصنوعی: هوا به خاطر آشوب‌ها درهم و برهم شده و در کنار ساحل آرام گرفته است. کشتی من هم به خاطر شرایط روزمره، وقتی که از آن بیرون می‌آیم، حال و هوای خاصی دارد.

هوش مصنوعی: به اطراف خودم توجه می‌کردم و هر جا که می‌رفتی، از هر مسیری که عبور می‌کردی، برایم مهم بود.

هوش مصنوعی: در هیجان عشق، قلبم مانند زرتشتی‌ها که در روز عید نوروز به عبادت آتش می‌پردازند، تپش دارد.

هوش مصنوعی: درخت بلند و زیبایی در حال حرکت است و با نگاهی دلنشین و دلربا به تو می‌نگرد، در حالی که باد ملایمی از روی تو می‌گذرد.

هوش مصنوعی: تو مرا به سوی خود کشاندی و زیبایی‌ات را به نمایش گذاشتی. در این لحظه، تو در جلو بودی و من در عقب، تا اینکه کوچه‌ات به وضوح دیده شد.

هوش مصنوعی: وقتی آنجا را خلوت یافتم، بی‌درنگ به سوی تو آمدم و شروع به گفتن عشق کردم، به طور رازآلود و معماگونه.

هوش مصنوعی: در شب در میان خوابگاه هستم و در روز در کلاس درس. از فکر تو چطور می‌توانم بخوابم و با یاد تو چگونه می‌توانم بخوانم؟

هوش مصنوعی: ای ماه، چه کردی با من که بی‌تو، زندگی‌ام مانند زنجیر می‌شود و جهان به زندانی برایم تبدیل می‌گردد؟

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که چه تاثیری بر من گذاشته‌ای؟ خودم نمی‌دانم آیا این شب است یا روز، از این حالت چه خوشبختی‌ای برای من وجود دارد؟

هوش مصنوعی: به نگاهت بینداز و ببین که حال من چگونه است، ای رحمتی! مانند پرنده‌ای که بال و پرش را باز کرده و به سمت تو پرواز می‌کند، من نیز به سمت تو آمده‌ام.

هوش مصنوعی: ای دوست، به من ظلم نکن! لطف کن و به قلبم رحم کن! عشق تو مثل آتشی است که از سر تا پایم را فرا گرفته و مرا در آتش خود سوزانده است.

هوش مصنوعی: کاش یار به من رحم کند، چون من در آتش عشق می‌سوزم. چرا لحظه‌ای نبه من نگاهی مهربانانه نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: ای محبوب! من به شدت عاشق تو هستم و این قصه من است. دردی که از دوری تو به جانم رسیده، بسیار شدید و نگران‌کننده است.

هوش مصنوعی: من دارم از دست می‌روم و تو باید برای من راه حلی پیدا کنی، چون هنوز حرف‌هایم به پایان نرسیده است.

هوش مصنوعی: تو شروع کردی به سخن گفتن و صدای من ناگهان قطع شد، با لهجه‌ای زیبا و چهره‌ای درخشان.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که تو از این می‌ترسی که تا زمانی زنده‌ای، با کسی که نمی‌شناسی، صحبت کنی و در این گفت‌وگو ناخواسته خود را لو دهی یا به نوعی به مشکلاتی برخورد کنی. در واقع، هشدار می‌دهد که ممکن است ارتباط با ناآشنایان عواقبی داشته باشد که آنها را نمی‌خواهی.

هوش مصنوعی: ای کسی که مدت‌هاست در دور و بر من هستی، شنیده‌ام که مردم عشق را شناخته‌اند و تو نیز نام خود را عشق گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: اما افسوس که این گرما و شوق، با این سردی به دست نخواهد آمد. هنوز مدت زیادی باقی مانده تا تو درس عشق را یاد بگیری.

هوش مصنوعی: عشق من به تو فقط باعث شعله‌ور شدن در وجود تو نیست، بلکه من نیز در دل خود عشقی به تو دارم و همواره به تو فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: اما می‌دانم که این مسیر، دشواری‌های زیادی دارد؛ در این راه، کوه‌ها و دره‌ها وجود دارند و پر از خطر است.

هوش مصنوعی: عشق مانند آتشی سوزان است، اما شدت این آتش بیشتر از خود آن است. در دل این آتش، افرادی وجود دارند که می‌سوزند و می‌سازند.

هوش مصنوعی: من نگران روزی هستم که وقتی با عشق به سراغ ما می‌ایی، قلبم را از زیبایی‌های خودت پر کنی و من را فراموش کنی.

هوش مصنوعی: عشق سبب می‌شود که من از درد و رنج بگذرم، اما اگر به خاطر امور دنیوی از تو دور شوم، تو در آن موقع چه واکنشی نشان خواهی داد؟

هوش مصنوعی: نه من می‌توانم بدون تو آرامش داشته باشم و نه تو می‌توانی بدون من. اگر این نکته را بپذیری، عشق من هرگز از بین نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: من همان روزی را می‌بینم که ما هر دو به خاطر جدایی‌امان، تلخی‌های زیادی را تجربه خواهیم کرد و روزهای سختی را پشت سر خواهیم گذراند.

هوش مصنوعی: نه من توانایی دوری از تو را دارم و نه تو می‌توانی بدون من آرامش داشته باشی. در این میان، ممکن است هر دوی ما در عذاب و غصه بمیریم.

هوش مصنوعی: جوانی ما ممکن است به خاطر ناکامی و بدنامی از بین برود، پس باید از چنین حوادثی دوری کنی و زمانی که به عشق من توجه می‌کنی، حواست را جمع کن.

هوش مصنوعی: صدای آشنا هنوز به گوشم می‌رسد، صدایی که با آن از خود فاصله گرفتیم، مثل گدایی که از بی‌خیالی آشنا شده باشد.

هوش مصنوعی: وقتی گفتی از من دور شو، در واقع من به درمانی که برای دوری از مشکلات و بیماری‌ها به دنبالش بودم، پی بردم.

هوش مصنوعی: ای دل، جدایی را فرصتی بدان، زیرا اگر این درد را تحمل نکنی، روزی این درد جانت را خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی چه عذابی بر من گذشت؟ وقتی که تو با آن رفتار محبت‌آمیزت به خانه برگشتی و ما را تنها گذاشتی.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که در آن مسیر، هر گامی که برمی‌داشتی، دل محبوب تو در خون غوطه‌ور می‌شد.

هوش مصنوعی: وقتی به در رسیدی و آخرین نگاه ما را به ما نشان دادی، سپس وارد شدی و در را بستی، دنیا را ترک کردی.

هوش مصنوعی: تو خود اشاره کردی که در آن لحظه، دنیای جمع کردن و دلبستگی‌هایت را پشت سر گذاشتی و من هم از آنجا رفتم، مثل کسی که در گوشه‌ای از دیوار تنها می‌ماند.

هوش مصنوعی: در درد و رنج خود گرفتارم و از همین مشکل رنج می‌برم. لحظه‌ای قلبم را به در خانه‌ات می‌آورم.

هوش مصنوعی: با ناله و زاری، صدایم را به او رساندم و گفتم: من مانند پروانه‌ای هستم که به دور شمع می‌چرخد. تو چه چیزی کمتر از شمع داری که نتوانی نور ببخشی؟

هوش مصنوعی: تو همان‌طور که مرا سوزاندی، خودت هم به همان اندازه در آتش احساساتت می‌سوزی!

هوش مصنوعی: من پس از آنکه کارم را انجام دادم، راهی شدم و به کار خود پرداختم. هرچند خانه‌ام بدون تو خالی است، اما به مکان خودم رفتم.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای نشسته‌ام و با اندوه به حال و روز خود می‌نگرم و از دوری از سرزمینم آه می‌کشم.

هوش مصنوعی: سپس در فکر بی‌محبتی معشوق افتادم و ناگهانی به خودم گفتم که یک روز از این کارش پشیمان خواهد شد.

هوش مصنوعی: تمام شب را بیدار ماندم و نتوانستم بخوابم، فقط در لحظات سحر کمی از فکر و غم‌هایم دور شدم.

هوش مصنوعی: در خوابم بیدار شدم و دیدم که با تو نشسته‌ام و عشق را جشن گرفته‌ایم، در حالی که دستت در دست من بود.

هوش مصنوعی: در این لحظه از آن خواب شیرین که به خاطر شادی بسیار به خواب رفته بودم بیدار شدم و به خودم گفتم که این خواب نشانه‌ای از سعادت و خوشبختی است.