هوش مصنوعی: من آنچه را که از پشت پرده می‌دیدم، به گونه‌ای دیگر تصور می‌کردم؛ انگار پرده‌ای وجود داشت که زائیده‌ی تجربیات گذشته‌ام بود و بر دیدگاهم تأثیر می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: در آن پرده، تصاویر و نقش‌های زیادی را می‌دیدم و مکان‌هایی را می‌دیدم که مملو از زیورآلات و طلا بودند.

هوش مصنوعی: هر کدام از پادشاهان را در محل مخصوص خود می‌دیدم، همه بر روی تخت نشسته بودند و هر یک تاجی بر سر داشتند.

هوش مصنوعی: من افراد را با قدرت و زیبایی و صلابت می‌دیدم، و صف‌ه‌ای از سربازان را که با پیروزی و موفقیت در حال حرکت بودند، مشاهده می‌کردم.

هوش مصنوعی: از خوشبختی در هر طرف، نشانه‌هایی را می‌دیدم و آن نشانه‌ها، نتیجه علم و هنر را نشان می‌دادند.

هوش مصنوعی: به طور کلی، این جمله بیانگر این است که وقتی به گذر زمان نگاه می‌کنم، هر پادشاهی را جایگزین پادشاه دیگری می‌بینم. این نشان‌دهنده تغییر و دگرگونی مداوم در زندگی و حکومت‌ها است.

هوش مصنوعی: به ناگاه در باغ، یزدگرد را دیدم که سر خرش را به سمت ما گرفته بود و در نهایت، آن صحنه غمگین و تیره را مشاهده می‌کردم.

هوش مصنوعی: من در آن زمان، خطر را برای پادشاه و کشور می‌دیدم و از این میان، به نقش و اثراتی که بر زندگی‌ام داشت، پی می‌بردم.

هوش مصنوعی: سپس متوجه شدم که پرده دیگری به طرز متفاوتی جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: نه خبری از پادشاهی کسری، نه نشانی از طاق‌هایی که بودند، و آن خرابه‌ها همچنان در ویرانی باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: این همه ترس و نگرانی، مانند شکاف و ضعفی در تفکر من ایجاد کرده و به نظر می‌رسد که جنون در افکارم ریشه دوانده است.

هوش مصنوعی: شادابی و دیوانگی‌ای که فرهاد به خاطر عشق شیرین از خودش نشان داد، بر من نیز اثر گذاشت و باعث شد من هم به این حالت دیوانگی دچار شوم.

هوش مصنوعی: در نهایت، از خانه بیرون آمدم و راهی جنگل شدم.

هوش مصنوعی: راهی را در پیش گرفتم که به بیابان می‌رسید و از خانه‌ام به سمت قبرستان روانه شدم.