هوش مصنوعی: خری از باغ گلستانی عبور کرد و با اینکه گل‌های زیبایی در مسیرش بودند، به آن‌ها هیچ توجهی نکرد.

هوش مصنوعی: این شعر می‌خواهد بگوید که زیبایی گل و جلوه‌گری آن را نباید با معیارهای معمولی سنجید، زیرا ممکن است فراتر از درک ما باشد. همچنین، بلبل که به خاطر زیبایی گل آواز می‌خواند، نمی‌تواند بفهمد که چرا به این زیبایی احساساتی می‌شود یا این احساسات از کجا نشأت می‌گیرد. مفهوم این ابیات تأکید بر پیچیدگی و رازآلودگی زیبایی و عشق است.

هوش مصنوعی: او به جایی رسید که راه خیلی باریک و تنگ شده بود و در این مسیر، شاخه‌های زیادی آویزان بودند.

هوش مصنوعی: طبیعتاً هر شاخه‌ای که به رشد و شکوفایی گل می‌انجامد، همچنین ممکن است خاری نیز داشته باشد.

هوش مصنوعی: خر سرش به شاخه‌ها گیر کرد و بارها سرش را بالا و پایین برد.

هوش مصنوعی: چهره و بدن او در میان آن درختان زخم دیده و از درد و غم به رنگ گل درآمده است.

هوش مصنوعی: بیا نگاه کن، اینجا یک الاغ کثیف است که اهمیتی به هیچ چیز ندارد.

هوش مصنوعی: هر بار که خار به گردن او می‌خورد، به آن خیره می‌شد تا آن را بشناسد.

هوش مصنوعی: همیشه از آن دم دوری می‌کرد و با ناتوانی به آن نگاه می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی بر روی الاغ نشسته‌ایم، هیچ زحمتی متوجه ما نیست و گل را هم نمی‌بینیم، اما این بدان معنا نیست که گل وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من این داستان را با شعری که از این مسیر سروده‌ام بیان می‌کنم؛ داستانی که در این سرزمین باستانی مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: مردان خیانتکار مانند خر هستند، زیرا به افراد با فضیلت و هنرمند توجهی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی از آزار دیگران دوری می‌کند و با احترام به آن‌ها نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: از این رو، گروهی که به فساد و خرابکاری مشغولند، به سر و صدا و ایجاد اختلال برای مردم ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: در این زمان، هر کسی که به مقام و منزلتی دست یافته، دارای مسئولیت و جایگاه خاصی شده است.

هوش مصنوعی: هرکس که زیبا و خوشبو باشد، به زیبایی ظاهری و باطن نیز آراسته است.

هوش مصنوعی: شخصی عاقل و سخنور و دانا بود، ولی تنها عیب او همین بود که از هر آسیبی در امان بود.

هوش مصنوعی: به او توجهی ندارند، هرگز به خاطر این کار بدی نمی‌بینند، چون بی‌توجهی به او، هیچ ضرری نخواهد داشت.