هوش مصنوعی: به طور خلاصه، در این بیت شاعر از احساس خستگی و ناامیدی در طول عمرش صحبت می‌کند. او احساس می‌کند که با وجود سن جوانی، به خاطر غم‌ها و مشکلات زندگی به نوعی پیر و خسته شده است. احساس او نشان‌دهنده تضاد بین سن و تجربهٔ حاصل از رنج‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: ای عروس مرگ! چرا من را نمی‌پسندی؟ من که جوان هستم، چه اشکالی دارد که بی‌تجربه و بدون سن هستم؟

هوش مصنوعی: ای زمانه! هر کاری که می‌خواهی با من بکن، زودتر انجام بده. هرچه از دستت بر می‌آید، انجام بده و طولش نده!

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم بر وضعیت‌های عجیب و غریب دنیا بخندم؟ این جهان مثل یک شوخی بی‌معناست!

هوش مصنوعی: ای آسمان، انصاف را فراموش کرده‌ای! کمی وجدان داشته باش و به حال ما رحم کن!

هوش مصنوعی: من همیشه گرسنه‌ام و مدام نان می‌خورم، اما در عوض، دیگران در رفاه و نعمت به سر می‌برند و با راحتی زندگی می‌کنند.