هوش مصنوعی: اگر کسی نام ستمگر وطنش را بشنود، دلش به شدت می‌لرزد و خود را آماده خونریزی می‌کند. حال اگر روزی با آن ستمگر روبرو شود، چه واکنشی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: کسی که گفتی باید از محافل قرآنی حفاظت شود، به زودی این گفته را با زور و خشونت همراه خواهد کرد!

هوش مصنوعی: آه از این مهمان، که هنوز به خانه نیامده، اما صاحب‌خانه را از خانه بیرون می‌کند؟!

هوش مصنوعی: این بیان به نوعی نمادین از رابطه‌ و توافقی میان دو طرف، به ویژه در زمینهٔ سیاست و قدرت است. در اینجا، "موش" نماینده‌ی یک طرف و "گربه" نماینده‌ی قدرت و تهدید دیگری است. به نوعی، اگر یکی از طرفین تحت فشار و خطر قرار گیرد، آیا طرف دیگر به وعده‌ها و تعهدات خود عمل خواهد کرد یا نه؟ در واقع، این اشاره به عدم اعتماد و نگرانی از آسیب‌پذیری در برابر قدرت‌های بزرگتری است که ممکن است به راحتی وعده‌ها را زیر پا بگذارند.

هوش مصنوعی: اگر ما هم مانند شیر باشیم، در برابر زمان و حوادث ایستاده‌ایم، اما با این حال، روباه معروف همواره مهارت دارد که ما را فریب دهد و به ما آسیب برساند.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی رقیب ما چه چیزی در ذهن دارد؟ چرا این همه خرج و هزینه گزاف می‌کند؟

هوش مصنوعی: آیا واقعاً انگلستان برای ما و تو این‌قدر آسیب دیده و نگران است؟ این کشور که برای تصاحب تنها یک وجب زمین این همه خون به زمین می‌ریزد؟

هوش مصنوعی: امروز به خوبی می‌دانم که اگر به ما پنج غاز هدیه دهند، فردا ممکن است ادعای دارایی پنجاه میلیون را داشته باشند!

هوش مصنوعی: می‌دانم در نهایت، ما را از سرزمین خود که پر از آب و خاک و دشت و بیابان است، بی‌برگشت خواهد کرد!

هوش مصنوعی: کسی که در افریقا به بیابان نگاه می‌کند، به راحتی از سرزمین ثروت قارون چشم‌پوشی می‌کند؟

هوش مصنوعی: دزد بی‌خبر و نادان کسی است که از راه‌های عقلانی و قانونی دور می‌شود، اما دزد باهوش با استفاده از قوانین و راه‌های قانونی به راحتی به دزدی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: این ملت به این حرف‌ها توجهی ندارد! اگر هم توجه کند، خیلی زود آن را فراموش خواهد کرد و از یاد می‌برد.

هوش مصنوعی: روح و شخصیت من، نماینده تاریخ است و اگر سکوت کنم، وجدانم مرا به حساب خواهد خواست و تاریخ از من بدهکار خواهد شد!

هوش مصنوعی: اگرچه احساسات این آدم بی‌احساس را می‌شناسم، می‌دانم که حرف‌های من نه کمکی به او می‌کند و نه چیزی به آن اضافه می‌کند!

هوش مصنوعی: ملتی که در تاریخ خود را فراموش کرده و به خواب رفته، همانند تُنی مرده است که خود را با دستان خودش دفن می‌کند.

هوش مصنوعی: ملت‌هایی که برای از دست دادن و فدای جسم خود با کمال تشکر و امتنان، دشمنانشان را برای اسارت‌ خود سپاسگو می‌دانند.

هوش مصنوعی: مردمی که در قرن بیستم هنوز به جای حل مشکلات خود با تدبیر و عمل، به دعا، ذکر و جادو روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: مردمی که به تریاک آلوده‌اند و در تمام ساعات روز و شب تحت تأثیر آن هستند، از اثرات منفی این مواد بی‌خبرند و در واقع، دچار مشکلاتی می‌شوند که به خاطر افیون است.

هوش مصنوعی: مردمی که مانند من هستند، فرزند ارزشمند این سرزمین را به گونه‌ای رفتار می‌کنند که شبیه به آنچه یوسف از بخل شمعون تجربه کرد، می‌شود.

هوش مصنوعی: مردمی که روز و شب به خاطر مشکلات و ظلمی که بر آن‌ها رفته، به شدت ناراحت و آشفته‌اند، حالا به دشمنان خود دعوت می‌دهند تا به آن‌ها حمله کنند و این وضعیت را تغییر دهند.

هوش مصنوعی: مردمی که از هر سو به سوی نابودی می‌روند، احساسات من چگونه می‌تواند باعث احیای آنها شود؟

هوش مصنوعی: همه موجودات در این دنیا به طور کامل در شگفتی هستند و این حیرت ناشی از وضع ماست که خداوند بی‌چون و چرای خودش را خلق کرده و به این ترتیب، اوضاع ما را می‌سازد.

هوش مصنوعی: از آسمان فرشته‌ای نمی‌آید، بنابراین ناچار یک مشت از مردم این سرزمین، کارگردان و هدایتگر این ملت پست می‌شوند!

هوش مصنوعی: وطن در حالتی است که اگرچه همه چیز برای خندیدن مهیاست، اما گریه بر وضعیت آن بر حال خودم غلبه می‌کند و این موضوع مرا اندوهگین می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خدا، به جای این‌که سپاسگزاری کنم، انگار دشمنی‌هایی به من می‌شود! حالا اگر چشمان من هم بخواهند با زیبایی رود جیحون رقابت کنند!

هوش مصنوعی: آن خیانت‌هایی که وزیران نسبت به ایران انجام می‌دهند، خیلی بیشتر از آنچه که این دنیا برای من انجام می‌دهد، دردناک و بد است!

هوش مصنوعی: یأس من از این مردم تا حدی است که بر اساس طبع من مناسب است، چون وقتی از حدش فراتر می‌رود، طبع من را به هم می‌ریزد!

هوش مصنوعی: عشق به وطن به گونه‌ای در وجود او ریشه دوانده که این دیوانه‌ی قدیمی، حالا می‌تواند به دیگران جنون عشق را آموزش دهد!