هوش مصنوعی: اگر کسی در مورد حقیقت امر فقط به یقین و گمان تکیه کند، باید بداند که این موضوع می‌تواند به کفر یا ایمان او آسیب برساند.

هوش مصنوعی: زیبایی او، جلوه‌گر دنیای ماست؛ وجود او باعث شکل‌گیری آینه‌ای است که روی او را نمایش می‌دهد و در پس این وجود، عدم قرار دارد.

هوش مصنوعی: آیینه را چرا می‌پوشانی؟ آن را برای کسی که از آن استفاده کند می‌سازی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خود را بهتر بشناسی و از ویژگی‌هایت آگاه شوی، به آیینه نگاه کن و از ابتدا با دقت در خودت بنگر.

هوش مصنوعی: آلودگی‌ها و زنگارهای موجود در دل و نفس خود را پاک کن، سپس به کاخ و بارگاه شاه حسن وارد شو.

هوش مصنوعی: به مانند آینه صاف و شفاف باش تا بتوانی با چشم دل به روشنی و حقیقت او بنگری.

هوش مصنوعی: به خودت نگاه کن و باطن و رفتار خودت را بررسی کن؛ شاید با درک واقعیات درونی‌ات، به کمال و بهبود برسد.

هوش مصنوعی: گوش کن به مثالی زیبا و نادر: مانند خورشید، تو هم نور و روشنی محبت را دارا هستی.

هوش مصنوعی: دل عاشق مانند ذرات کوچک نور درخشان و خالص است که به وجد و شادی و لذت از وصال و نزدیکی محبوبش رسیده است.

هوش مصنوعی: ماه به قدری نور دارد که قابل شمارش نیست، چون در برابر نور آفتاب قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر کس که ویژگی‌ای از قرب و نزدیکی را ببیند، چشمان او همچون دریچه‌ای به دلش تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمی را که از نور خورشید بهره‌مند نیست، حداقل از گرما و حرارت آن برخوردار است.

هوش مصنوعی: نور خورشید در عالم روشن و نمایان است، اما اگر کسی نتواند آن را ببیند، تقصیر از چشم‌های اوست که مثل خفاش است و نمی‌تواند روشنی را درک کند.

هوش مصنوعی: خورشیدی به این روشنی وجود دارد که چشم خفاش هرگز نمی‌تواند آن را ببیند.

هوش مصنوعی: چشمان ما، هرچند که تاریک و بی‌نور هستند، اما می‌توانند نزدیک‌ترین چیزها را به خوبی ببینند و از دور اندیشیده و درک کنند.

هوش مصنوعی: او آرام است و در هیچ دنیایی حرکت نمی‌کند، مگر اینکه تو به سوی او حرکت کنی و او را درک کنی.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به سمت تو بیایم مگر اینکه تو این مسیر را بر من ببندی.

هوش مصنوعی: زیرا هیچ‌کسی تاکنون در این بیابان با چشم‌های بینا، انتهای آن را ندیده است.

هوش مصنوعی: چشم ما همیشه به چیزی وابسته است که خدمات و موقعیت‌های این دنیایی را نمی‌تواند تامین کند؛ بلکه به یک ملک و پادشاهی بی‌پایان و جاویدان علاقه‌مند است.

هوش مصنوعی: در این فضا، در دو جهان، تنها وجود اوست که به طور واقعی و قابل توجه به چشم می‌آید و مورد ستایش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: قدرت او چنان وسیع است که عرش نیز در برابر آن کوچک و بی‌اهمیت به نظر می‌رسد. عقل انسان به رغم تلاش برای درک این قدرت، همچنان از حقیقت و وحدت آن دور است.

هوش مصنوعی: در جلوی در خانه‌اش، دانشمندان و عالمان با صدای بلند از روی اخلاص می‌گویند: «پروردگارا، من بر خود ظلم کرده‌ام».

هوش مصنوعی: در مسیر او، سختی‌ها و رنج‌ها وجود دارد و صبر و بردباری را باید از کسانی آموخت که علم را در اختیار دارند.

هوش مصنوعی: عمل و وجود و حال و ماهیت را در مسیر الهی محو و نابود بدان.

هوش مصنوعی: چشم نیز به نور زیبایی نگاه می‌کند که از آلودگی‌ها و زشتی‌ها دور است و لطافت خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: از عشق و محبت باید عقل را کنار بگذاری؛ زیرا عشق فراتر از دنیای عقل است و در آن جایی برای اندیشه‌های منطقی نیست.

هوش مصنوعی: اگر تو از این چراغ نوری نمی‌گیری، در ذهنت چیزی برای درک آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کی می‌خواهی سر عاشقان را درک کنی؟ تا زمانی که به اوج خیال و تصوراتت نرسی، نمی‌توانی به فهم درست و عمیق آن‌ها دست یابی.

هوش مصنوعی: از کارهای بی‌فایده دست بردار و بلند شو، خودت را رها کن و به زندگی بی‌خیال فکر کن.

هوش مصنوعی: چقدر دیگر می‌خواهی در قید و بند باقی بمانی؟ پس چرا خودت را از بند آزاد نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: بستر این ویژگی‌ها را به شکل الفبای قوانین بنویس.