عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای جان و جهان، تو را ز جان می‌طلبم</p></div>
<div class="m2"><p>سرگشته تو را گرد جهان می‌طلبم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو در دل من نشسته‌ای فارغ و من</p></div>
<div class="m2"><p>از تو ز جهانیان نشان می‌طلبم</p></div></div>

کلیات دیوان شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی (شامل قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات، مقطعات، مثلثات، عشاق نامه یا ده نامه، رباعیات، لمعات و اصطلاحات عرفانی عراقی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - فخرالدین ابراهیم همدانی - تصویر ۳۹۲

رباعی شمارهٔ ۹۵

ای جان و جهان تو را ز جان می طلبم
سرگشته تو را گرد جهان می طلبم
تو در دل من نشسته ای فارغ و من
از تو ز جهانیان نشان می طلبم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر عشق و وجود محبوب را در دل خود جستجو می‌کند و از او می‌خواهد که در تمام جهان، تنها او را بیابد. با این حال، خود شاعر از جستجوی محبوب در دنیا ناتوان است و تنها خواسته‌اش نشان و نشانی از اوست.

رباعی شمارهٔ ۹۳

رباعی شمارهٔ ۹۴

هوش مصنوعی: ای عشق و زندگی، من در عمق وجودم به دنبالت هستم و همه جا به یاد تو هستم.

ای جان و جهان، تو را ز جان می‌طلبم

سرگشته تو را گرد جهان می‌طلبم

هوش مصنوعی: تو در قلب من جا داری و آرامی، ولی من همچنان در تلاش هستم تا نشانه‌ای از تو در دنیای اطرافم پیدا کنم.

تو در دل من نشسته‌ای فارغ و من

از تو ز جهانیان نشان می‌طلبم

رباعی شمارهٔ ۹۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها