عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل جز به دو زلف مشکبارش ندهند</p></div>
<div class="m2"><p>جان جز به دو لعل آبدارش ندهند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در بارگه وصل، جلالش می‌گفت:</p></div>
<div class="m2"><p>این سر که نه عاشق است بارش ندهند</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 5781 - عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۹

کلیات دیوان شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی (شامل قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات، مقطعات، مثلثات، عشاق نامه یا ده نامه، رباعیات، لمعات و اصطلاحات عرفانی عراقی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - فخرالدین ابراهیم همدانی - تصویر ۳۸۹

رباعی شمارهٔ ۷۰

دل جز به دو زلف مشکبارش ندهند
جان جز به دو لعل آبدارش ندهند
در بارگه وصل جلالش می گفت
این سر که نه عاشق است بارش ندهند

هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که دل و جان انسان تنها به چیزهای زیبا و دلنشین سپرده می‌شوند. دل فقط به زلف‌های زیبا و جان تنها به لب‌های خوش‌رنگ و دلنشین داده می‌شوند. در حضور معشوق، اگر کسی عاشق نباشد، نباید به او توجه کرد.

رباعی شمارهٔ ۶۸

رباعی شمارهٔ ۶۹

هوش مصنوعی: دل هیچ چیز جز به زلف‌های مشکی او نمی‌دهد و جان هم هیچ چیز جز به لب‌های سرخ و آبدار او نمی‌بخشد.

دل جز به دو زلف مشکبارش ندهند

جان جز به دو لعل آبدارش ندهند

هوش مصنوعی: در لحظه وصل، زیبایی او می‌گفت: این سَر که عاشق نیست، نباید تحت فشار عشق قرار گیرد.

در بارگه وصل، جلالش می‌گفت:

این سر که نه عاشق است بارش ندهند

رباعی شمارهٔ ۶۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده