عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از بخت به فریادم و از چرخ به درد</p></div>
<div class="m2"><p>وز گردش روزگار رخ چون گل زرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای دل، ز پی وصال چندین بمگرد</p></div>
<div class="m2"><p>شادی نخوری ولیک غم باید خورد</p></div></div>

کلیات دیوان شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی (شامل قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات، مقطعات، مثلثات، عشاق نامه یا ده نامه، رباعیات، لمعات و اصطلاحات عرفانی عراقی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - فخرالدین ابراهیم همدانی - تصویر ۳۸۶

رباعی شمارهٔ ۵۲

از بخت به فریادم و از چرخ به درد
وز گردش روزگار رخ چون گل زرد
ای دل ز پی وصال چندین بمگرد
شادی نخوری ولیک غم باید خورد

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر ناامیدی و درد دل شاعر است. او از چرخ فلک و گردش زمان شکایت می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که باوجود تلاش‌ها و آرزوهایش، همچنان غم و درد در زندگی‌اش وجود دارد. شاعر به دل خود توصیه می‌کند که به دنبال وصالی نباشد و به جای شادی، باید غم را تحمل کند.

رباعی شمارهٔ ۵۰

رباعی شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: از شانس و تقدیر به فریادم می‌رسد و از نغمات روزگار، دچار درد و رنج هستم. چهره‌ام مانند گل زرد، پژمرده و غمگین است.

از بخت به فریادم و از چرخ به درد

وز گردش روزگار رخ چون گل زرد

هوش مصنوعی: ای دل، برای رسیدن به وصال (وصل) لحظه‌ای آرام نداشته باش و از شادی محروم نمان، اما بدانی که باید غم را نیز تحمل کنی.

ای دل، ز پی وصال چندین بمگرد

شادی نخوری ولیک غم باید خورد

رباعی شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده