عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سودای تو کرد لاابالی دل را</p></div>
<div class="m2"><p>عشق تو فزود غصه حالی دل را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند ز چشم زخم دوری، ای بینایی</p></div>
<div class="m2"><p>نزدیک منی چو در خیال دل را</p></div></div>

کلیات دیوان شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی (شامل قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات، مقطعات، مثلثات، عشاق نامه یا ده نامه، رباعیات، لمعات و اصطلاحات عرفانی عراقی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - فخرالدین ابراهیم همدانی - تصویر ۳۸۰

رباعی شمارهٔ ۶

سودای تو کرد لاابالی دل را
عشق تو فزود غصه حالی دل را
هر چند ز چشم زخم دوری ای بینایی
نزدیک منی چو در خیال دل را

هوش مصنوعی: شاعر از عشق و غم ناشی از آن سخن می‌گوید. او اشاره دارد که عشق معشوق باعث شده دلش درگیر غصه و نگرانی شود، هرچند که معشوق از آسیب دیگران دور است، اما در خیالش همیشه نزدیک او است.

رباعی شمارهٔ ۴

رباعی شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده دل بی‌پروا شود و غم و درد آن را بیشتر کرده است.

سودای تو کرد لاابالی دل را

عشق تو فزود غصه حالی دل را

هوش مصنوعی: هرچند که از آسیب‌ها و بدخواهی‌ها سالمی، اما تو نزدیک‌ترین بینایی به من هستی، مانند تصوری که در دل دارم.

هر چند ز چشم زخم دوری، ای بینایی

نزدیک منی چو در خیال دل را

رباعی شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها