عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گردنده فلک دلیر و دیر است که هست</p></div>
<div class="m2"><p>غرنده بسان شیر و دیر است که هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یاران همه رفتند و نشد دیر تهی</p></div>
<div class="m2"><p>ما نیز رویم دیر و دیر است که هست</p></div></div>

کلیات دیوان شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی (شامل قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات، مقطعات، مثلثات، عشاق نامه یا ده نامه، رباعیات، لمعات و اصطلاحات عرفانی عراقی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - فخرالدین ابراهیم همدانی - تصویر ۳۸۴

رباعی شمارهٔ ۳۷

گردنده فلک دلیر و دیر است که هست
غرنده بسان شیر و دیر است که هست
یاران همه رفتند و نشد دیر تهی
ما نیز رویم دیر و دیر است که هست

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالتی می‌پردازد که زمان به تدریج می‌گذرد و انسان‌ها از هم دور می‌شوند. شاعر به یاد یارانی که رفته‌اند و حس تنهایی خود اشاره می‌کند. او با تأکید بر اینکه «دیر» (وقت یا مکان) همچنان وجود دارد، به احساس از دست رفتن و nostalgia اشاره می‌کند. در کل، احساس غم و دلتنگی برای زمان و افراد گذشته در این شعر مشهود است.

رباعی شمارهٔ ۳۵

رباعی شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: چرخ فلک به طور مداوم و با قدرت در حال گردش است و همان‌طور که شیری درنده و قوی است، این چرخش نیز تداوم دارد.

گردنده فلک دلیر و دیر است که هست

غرنده بسان شیر و دیر است که هست

هوش مصنوعی: دوستان همه رفتند و ما هم برای همیشه در اینجا نمی‌مانیم. حالا دیر شده و در این تنهایی، زمان هم به کندی می‌گذرد.

یاران همه رفتند و نشد دیر تهی

ما نیز رویم دیر و دیر است که هست

رباعی شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده