عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای روی تو آرزوی دیرینهٔ ما</p></div>
<div class="m2"><p>جز مهر تو نیست در دل و سینهٔ ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از صیقل آدمی زداییم درون</p></div>
<div class="m2"><p>تا عکس رخت فتد در آیینهٔ ما</p></div></div>

کلیات دیوان شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی (شامل قصاید، غزلیات، ترجیعات، ترکیبات، مقطعات، مثلثات، عشاق نامه یا ده نامه، رباعیات، لمعات و اصطلاحات عرفانی عراقی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - فخرالدین ابراهیم همدانی - تصویر ۳۸۱

رباعی شمارهٔ ۱۱

ای روی تو آرزوی دیرینه ما
جز مهر تو نیست در دل و سینه ما
از صیقل آدمی زداییم درون
تا عکس رخت فتد در آیینه ما

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و علاقه خود به معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که او سال‌هاست به یاد او است. تنها محبت معشوق در دل او جای دارد و برای به تصویر کشیدن وجود او، سعی دارد تا خود را از زنگارها پاک کند تا تصویر او در دلش تابنده‌تر شود.

رباعی شمارهٔ ۹

رباعی شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای چهرهٔ زیبای تو، آرزوی قدیمی ما تنها محبت توست که در دل و جان ما جای دارد.

ای روی تو آرزوی دیرینهٔ ما

جز مهر تو نیست در دل و سینهٔ ما

هوش مصنوعی: ما درونی خود را پاک و صیقل می‌زنیم تا تصویر تو در دل ما منعکس شود.

از صیقل آدمی زداییم درون

تا عکس رخت فتد در آیینهٔ ما

رباعی شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها