هوش مصنوعی: چشم بخت من، افسوس که نابینا شد. دل من که هنوز زنده است، در زیر خاک زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای دوست، دست من را بگیر و به من کمک کن تا بخت و اقبالم بهتر شود و دشمنانم نتوانند به من آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: مکان قلب که زمانی خوش و آرامش بخش بود، اکنون به محلی پر از ناامیدی و مشکلات تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: بدون لب‌های شیرین تو، زندگی‌ام تلخ و ناگوار شده است. ببین چقدر بدبخت هستم که لذتم از زندگی از بین رفته است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر امید تو قوی و پرانرژی بود، اما تو به من محبت و نوری ندی، در نتیجه دلم خسته و ناامید شد.

هوش مصنوعی: وقتی عشق تو در دنیا پیچید، دل من و همه عالم پر از شور و هیجان شد.

هوش مصنوعی: من از عراقی به خاطر تو شرمنده‌ام، بنابراین بی‌تو، بیچاره، بی‌صدا و ناتوان شدم.