هوش مصنوعی: نمی‌توان از در محبوب گذشت و به چهره‌ی محبوب دیگری نگریست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از سرنوشتش در برابر دو دنیا، که همان زندگی و مرگ است، فرار کند.

هوش مصنوعی: به خاطر چهره‌ات، که آرزوی دل من است، دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

هوش مصنوعی: با چنین چشمی که پر از اشک و درد است، نمی‌توان به آن صورت زیبا نگاه کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که صحبت از لب‌های شیرین او به میان می‌آید، یاد حلوایی و شکر به ذهن نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اجازه بدهید درباره‌ی زلفی که نامنظم و درهم است صحبت کنیم، اما دل را بیشتر از این اسیر عشق نتوان کرد.

هوش مصنوعی: حکایت دلخوشی‌ها و غم‌هایم را چگونه بیان کنم؟ نمی‌توانم تمام رازی که دارم، به زبان بیاورم و در میان مردم بگذارم.

هوش مصنوعی: اندوه او سبب شادی و نشاط من است و نمی‌توان از این شادی بیش از حد صرف نظر کرد.

هوش مصنوعی: هرچند دل از نگرانی‌های او به شدت آزار می‌بیند، اما نمی‌تواند غم او را از دل بیرون کند.

هوش مصنوعی: در این مسیر مشکلی برای من پیش آمده است که هیچ‌کس نمی‌تواند درباره‌اش اطلاعاتی بدهد.

هوش مصنوعی: به دل گفتم که از این جای پر از درد و رنج عبور کن؛ اینجا جایی نیست که بتوان به آرامش رسید.

هوش مصنوعی: او گفت: جایی که عراقی‌ها باشند، به راحتی نمی‌توان از آن‌جا سفر کرد.