هوش مصنوعی: چه زمانی می‌توانم چهرهٔ زیبا و دلنشین دوست را ببینم؟ چه زمانی می‌توانم لب‌های شیرین او را ببوسم؟

هوش مصنوعی: کی می‌توانم خود را در دام موهای محبوبم بیفکنم؟ کی می‌توانم حتی برای یک لحظه سرم را بر پای دوست بگذارم؟

هوش مصنوعی: چه زمانی می‌توانم زیبایی و جذابیت دوست را به نمایش بگذارم؟ چه زمانی می‌توانم در آغوش زلف‌های خوشبو و دل‌انگیز او فرو بروم؟

هوش مصنوعی: چرا روی زیبای دوست که همه جا را می‌گردد، از ما پنهان است؟

هوش مصنوعی: چشمم مانند چشم بیمار دوستم است، کجاست شکری برای آن لعل دل‌افزای دوست؟

هوش مصنوعی: در دل من جایی برای جهان وجود ندارد، حتی دشمن نمی‌تواند در مکان دوست قرار گیرد.

هوش مصنوعی: دشمنم می‌گوید که از دوستت فاصله بگیر، اما من بر خلاف خواسته دشمنان، به دنبال دوستم هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند عراقی عاشق و شیدا شدی، حتی اگر دشمنی را ببینی، زیبایی چهره ی محبوبت از یاد تو نخواهد رفت.