هوش مصنوعی: من هر جا که می‌روم و در هر خانه‌ای که سر می‌زنم، نمی‌توانم هیچ نشانی از دوست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای بوی وصال او را پیدا کنم، دیگر نمی‌توانم آن لحظه را برای همیشه حفظ کنم.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه به وصالش خوش بگذرانم، بلایی در جانم قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر عشق جانم را به لب هایم بیاورد، نخواهد گفت: آخر چرا به این حال افتادم؟

هوش مصنوعی: از شدت غم و اندوه، به قدری ناراحت و دلتنگ شدم که در این وضعیت هیچ نشانه‌ای از خوشی و شادابی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عجب از این همه درد و زحمتی که در این وضع دشوار وجود دارد!

هوش مصنوعی: از این دریای بی‌نهایت که پر از درد و رنج است، چگونه می‌توان خارج شد بدون اینکه با آن آشنا شده باشیم؟

هوش مصنوعی: اگر نتوانم عطر او را استشمام کنم، جان بیمارم بهبودی نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: ملاقات یک یار برایم اهمیت دارد، حتی اگر به قیمت از دست دادن خونم تمام شود، هیچ چیزی از او نمی‌خواهم، چون برای من، عشقش بی‌قیمت است.

هوش مصنوعی: غم به من می‌گوید: آیا از این دلخوش‌تر داستانی شنیده‌‍ای که جان در میان باشد؟