هوش مصنوعی: صبح زود از در خانه‌ای که آرامش بخش بود عبور کردم و صدای خوشامدگویی را شنیدم.

هوش مصنوعی: وارد جایی شدم و چند نفر را دیدم که همه در خوشحالی و سرخوشی ناشی از عشق و زیبایی غرق بودند.

هوش مصنوعی: همه به خاطر عدم هوشیاری و آرامش خود احساس خوشبختی می‌کردند و از آشفتگی و سردرگمی در آرزوها و خواسته‌هایشان رنج می‌بردند.

هوش مصنوعی: از ویژگی‌های ظاهری و فریبنده‌ی دنیا، هیچ رنگ و بویی به‌دست نمی‌آید و آنچه به نظر زیبا می‌رسد، به خاطر تهی بودن درونش، صدایی هم ندارد.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که آن‌ها در مقام و مرتبه‌ای بالاتر از سدره قرار دارند و جایگاهی فراتر از عرش و کرسی دارند. به عبارت دیگر، این افراد به حدی از عظمت و مقام رسیده‌اند که فراتر از هر چیز شناخته شده‌ای قرار دارند.

هوش مصنوعی: در کنار سفره بزرگواری و نیکی، برای همه جهان صدایی وزیده شده است.

هوش مصنوعی: با دقت نگاهی کردم و دیدم که در این دنیا تنها چیزی که از آنها باقی مانده، تن آنهاست و هیچ چیز بیشتری نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: ناامید و حیران از خودم گم شدم، اما در عشق، هر کس می‌تواند راهنما باشد.

هوش مصنوعی: مرا پرسیدند حال و وضعیتت چگونه است؟ من پاسخ دادم: چه نیازی است به پرسش حال کسی که در فقر و تنگدستی به سر می‌برد؟