هوش مصنوعی: بهار خوشبو شده و گرداننده‌اش در حال سرویس‌دهی است، و نسیم معطر باغ‌های عراق در حال وزیدن است.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی بوی عرفان و زیبایی‌های عراق را به ارمغان آورد، گویی که خود عراق از لطافت این نسیم شاداب و خوشحال شده است.

هوش مصنوعی: ای کاش! بوی خوش سرزمین، عشق و yearning را تسکین می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای کاش! روزهای خوب و خوشی که گذشتند، به یادم می‌آید که دوستم بخت و حمایتی بود شبیه یک ساقی.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به یادآوری یک صبح زیبا و دلپذیر اشاره دارد که در آن زمان، از ملاقات‌ها و لحظات خوب گذشته یاد می‌شود. احساس دلنشینی از یادآوری آن روزها را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: از ناعدالتی‌های زندگی و روزگار نامساعد، از دوستانی که توافق و همدلی ندارند جدا شدم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از من درد جدایی را دور کن و به من بگو زمانی را که در خمار و اندوه این فراق هستم، التیام ببخشی.

هوش مصنوعی: انتظار دارم که ای ساقی، دل شادیم را با نوشیدنی‌ات شگفت‌انگیز کنی، چرا که جدایی هیچ‌گونه غمی بر جای نذاشته است.

هوش مصنوعی: شاید لطافت‌های زیبای تو باعث شعله‌ور شدن آتش در دلم شده باشد و قلب من در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: به من جامی بده که در آن، زیبایی دوستان را ببینم و حس وابستگی و دوستی را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: هر روز از هم جدا می‌شویم و اشک‌هایمان از چشمان‌مان سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دل، با صدای بلند از درد و غم خود شکایت کن، چون به شدت درگیر غم و رنج جدایی هستی.

هوش مصنوعی: ای اهل عراق، دل من به سوی شما می‌تپد و از اشتیاقم پریشانم.

هوش مصنوعی: عراقی، با موهای زیبا و حالتی ناراحت، گریان باش، چرا که در هند به دنبال یک جفت مناسب می‌گردی.