هوش مصنوعی: ای دوست، به فریاد من برس! تو که جانم را به آتش کشیدی، بدان که از دوری تو، روح من نیز در عذاب است.

هوش مصنوعی: در میانهٔ مشکلات و دردها، تنم به شدت رنجور شده و مانند آتش می‌سوزد. در این میان، دل و جانم هم در اثر سختی‌ها و رنج‌های زندگی به آتش کشیده شده است.

هوش مصنوعی: می‌دانم که به خاطر غم عشق خودم شعله‌ور شدم، اما نمی‌دانم تو چگونه مرا به آتش کشیدی؟

هوش مصنوعی: ما در درون خود می‌سوزیم و تو در جایی آرام نشسته‌ای. هیچ‌کس نیست که بداند که عشق و درد من به خاطر تو مرا سوزانده است.

هوش مصنوعی: پروانه چگونه می‌تواند از آتش بسوزد؟ آیا این را دیده‌ای؟ من نیز به خاطر فکر کردن به جدایی، به همین اندازه شعله‌ور شدم.

هوش مصنوعی: سود و ضرر من از این جهان، تنها به دل بود. تو آتشی به دل من زدی و همه‌ی سود و ضرر من را نابود کردی.

هوش مصنوعی: تا کی باید به خاطر حسرت تو از دل آه بکشم؟ زیرا که با آه سوزانم، تو مرا به آتش کشیدی و از بین بردی.

هوش مصنوعی: من به خاطر غم و اندوهم، بارها بر خاک درگاه تو افتادم، مانند پرنده‌ای نیمه‌جان که در تلاطم است. تو با آتش عشق مرا سوزانده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی به تو گفتم که از لب‌های عراقی‌ات به من کام بده، احساس شوق و عطش کرده‌ام و این احساس به حدی بود که درد و آتش زبانم را به همراه داشت.