هوش مصنوعی: هرچقدر که تو به زیبایی و جمال خود افزوده‌ای، دل‌های بسیاری را از عالم و آدم گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: چرا در جهان این همه هیاهو و شلوغی وجود دارد؟ در حالی که تو خود را به کسی نشان نداده‌ای.

هوش مصنوعی: در میدان زیبایی، مانند توپ در حال گردش، نیکوکاران را خدمتگزاری کرده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که با زیبایی و روشنایی خود می‌درخشی، اجازه بده که این زیبایی را به دیگران نشان دهی و خود را پنهان نکن.

هوش مصنوعی: چرا زمانی که من در حضور تو نیستم، خود را مثل سگی در درگاه تو ندانم؟ چون به خاطر این نام نیکو، تو مرا ستوده‌ای.

هوش مصنوعی: در این دنیا بیهوده به دنبال تو می‌گشتم و در واقع خود تو همیشه در وجود من بوده‌ای.