هوش مصنوعی: در خانقاه نمی‌توانند رندانی را که به میخانه علاقه‌مندند، جا داد. بنابراین، به ساقی بگو که به می‌نوشنده درد و رنج میخانه را بدهد.

هوش مصنوعی: به راهی که قلندرها می‌روند، نشان بده که در میان دردنوشان کجاست، و به مقصد قمارخانه اشاره کن.

هوش مصنوعی: زمانی که توبه شکسته شود، هر بت و معبودی که انسان پرستیده، باید کنار برود. در این میان، باید با جان و دل شکرگزار باشیم و از نعمت‌ها بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: زمانی که پرنده‌ای به نام عنقا از خانه‌اش بیرون می‌آید، به سوی بیابان پرواز می‌کند و از تمام وابستگی‌ها و خانه‌نشینی‌اش دست می‌کشد.

هوش مصنوعی: آزاد و رها از وابستگی به وجود و خودخواهی می‌شود و به خاطر شوق و عشق، با بی‌اعتنایی به خوبی و بدی دنیا، همه‌چیز را به هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در چنین خلوتی که خوشایند است، نوشیدنی لذیذی با دوست و همدمی همدل و یکتا می‌نوشیم.

هوش مصنوعی: در محضر یک معشوق زیبا و دلربا نشسته‌ام که لب‌هایش مانند شکر شیرین است و در دستم پیاله‌ای از شراب صبحگاهی دارم که در دل شب نوشیده‌ام.

هوش مصنوعی: هر لحظه ساقی شراب می‌ریزد و هر آن، مطرب آهنگ جدیدی می‌نوازد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بیان احساسات عمیق خود می‌پردازد. او می‌گوید که صحبت از محبوب واقعی و عشق حقیقی همیشه باقی می‌ماند، در حالی که دیگر داستان‌ها و روایت‌ها تنها قصه‌هایی بی‌اهمیت و کم‌ارزش هستند. به عبارتی، اهمیت و عمق عشق و بادهٔ محبت به قدری زیاد است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به پای آن برسد.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به زیبایی ساقی و لذت بردن از آن در خانه عشق، همیشگی و ماندگار است و همه چیز دیگر فقط بهانه‌ای برای این لذت است.