هوش مصنوعی: ای محبوب، آیا می‌توانم از دل، غم عشق تو را رها کنم؟ آیا می‌توانم از جانم، مهر تو را جدا کنم؟ چنین کاری ممکن نیست.

هوش مصنوعی: اگر هر روز تو مرا از خود فراری دهی، باز هم نمی‌توانم از عشق تو دست بکشم و به راحتی رها شوم.

هوش مصنوعی: در دوری تو، درد و رنجی دارم که تنها نزد خودت می‌توانی برای آن درمان پیدا کنی. آیا تو می‌توانی به این درد رسیدگی کنی یا نه؟

هوش مصنوعی: ای کاش! عمر من به سرعت گذشت و من حتی یک لحظه نتوانستم چهره‌ات را ببینم. حالا که عمرم به پایان رسیده، آیا دیگر امکان دارد که این آرزو را برآورده کنم؟ نه، نمی‌توان.

هوش مصنوعی: غم به قدری به من فشار آورده که به مرز جان رسیدم. زیبای خود را نشان بده و جانم را بگیر؛ آیا می‌توان جان را فدای زیبایی تو کرد؟ نمی‌توان.

هوش مصنوعی: نمیدانم چه بگویم از وضعیت خودم، زیرا لطف و محبت تو خود گواهی می‌دهد که هیچ‌کس حتی با بی‌ادب‌ترین‌ها هم نمی‌تواند چنین بی‌رحمی کند.

هوش مصنوعی: اگر عراقی به درگاه تو بیاید و عاشقانی هم در آنجا حضور داشته باشند، آیا می‌توانی به روی او در را باز کنی یا نه؟