هوش مصنوعی: بیا، ای چشم، بیایید یک لحظه گریه کنیم، نه از روی غم، بلکه چون افرادی شاد و خوشحال، گریه کنیم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای به زندگی احساس حسرت بزنیم و مدتی بر دل پر از غم خود اشک بریزیم.

هوش مصنوعی: گاهی از درد و رنجی که چاره‌ای برایش نیست، ناله می‌کنیم و گاهی از زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند، اشک می‌ریزیم.

هوش مصنوعی: دل ما به شدت غمگین است، مانند اینکه زیبایی و جذابیت ما هرگز وجود نداشته باشد. پس از رفتن عیسی، برای مریم اشک می‌ریزیم.

هوش مصنوعی: وقتی که کار از کنترل خارج شد، این اشک‌هایی که می‌ریزیم هیچ فایده‌ای ندارد. پس بیایید بگرییم.

هوش مصنوعی: مبارک است آن لحظه‌ای که با ما دوست خوبی بود، اما اکنون در حسرت آن لحظه به گریه نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: نتوانستم در برابر غم و رازهای دل محبوب، بر آن کسی که از آن رازها محروم است، گریه کنم.

هوش مصنوعی: بدن بیمار ما به خاطر غم، در هم ریخته است و ما باید بر حال آن بیچاره که در رنج است، بگرییم.

هوش مصنوعی: از عمر ما مدت کوتاهی باقی مانده است، بیایید تا این لحظات را با هم اشک بریزیم.

هوش مصنوعی: بیایید به خاطر عراقی، که در سختی به سر می‌برد، عزاداری کنیم و بر حال او بگرییم.