به نظر فرایند افرینش و مسئولیت پذیری ادم را روشن می کند

اول این که کل شعر استقبال از قصیده خاقانی، و مصرع آخرش تضمین است. مصرع خاقانی البته چنین است؛ «کوه بر پای چون توان برخاست؟».
دوم این که مصرع دوم از بیت پنجم در شعر بالا، غلط است. وزنش یک هجا کم دارد. احتمالا چنین باشد؛ «گفت و گویی از "آن" میان برخاست».
سوم اینکه در مصرع دوم ِ بیت ششم، اگر «وز» بنویسید، یعنی فاصله را حذف کنید، مخاطب عام به غلط نمی افتد و «وَ ز ِ » نمی خواند، که بهتر است.

سلام با تشکر ا ز همه دوستان  فکر کنم در  خوانش بیت ششم  مصرع اول سخن خود   مستقل  مورد خطاب بوده و شنونده فغان عاشقی و منظور شاعر. زیرا فغان میکده  ازجامی که زده شده و روانها را ربوده در نهایت محصول ان سخن است و سخن بوده که چشم دل را از خواب بیدارکرده بنابراین گویش در این مصرع میتواند غلط باشد. با تشکر از دوستان فرهیخته و عارف یاد  میگیرم.سپاس از همه دوستان