هوش مصنوعی: ما از شادی و هیجان که به خاطر شراب نخورده داریم، به وجد آمده‌ایم. ببین چه حسی به ما دست می‌دهد اگر واقعاً نوشیدنی بخوریم.

هوش مصنوعی: ما از غافل بودن خود مطلع نیستیم، پس چرا بی‌فایده این‌قدر هیاهو می‌کنیم؟

هوش مصنوعی: چقدر باید برای دلخوشی و شگفتی دیگران تظاهر کنیم؟ باید از نادانی خود بیرون بیاییم و واقعیتمان را بپذیریم.

هوش مصنوعی: دل را که از زندگی خالی شده است، با کلاه و عبا به بیرون می‌آوریم و از غم و اندوه دل خود فرشی بر می‌افرازیم.

هوش مصنوعی: این زهد و دیانت ظاهری که ما به نمایش می‌گذاریم، هیچ‌کس آن را نمی‌خرد و به عبارتی دیگر، ارزشی ندارد. بنابراین، ما در واقع چه چیزی را می‌خواهیم به دیگران بفروشیم؟

هوش مصنوعی: هرچند که این کار به ما راست نمی‌آید، ولی باز هم باید تلاش کنیم.

هوش مصنوعی: امیدوارم که از محبت و نزدیکی معشوق کمی بهره‌مند شویم و دل‌خوشی محضی را تجربه کنیم.

هوش مصنوعی: امشب در حالی خوش هستیم که دیروز از دغدغه‌ها و مشکلات خبری نبود و حالا در آرزوی گذشتۀ آرامش‌مان هستیم.