هوش مصنوعی: اگرچه دل ما از غم به درد می‌آید، اما از در تو دور نمی‌شویم. هیچ کس دیگر را جز تو نمی‌شناسیم که به او تکیه کنیم و پناه ببریم.

هوش مصنوعی: لطفاً نگاهی بینداز و فرصتی بده تا بتوانیم لحظاتی را با هم بگذرانیم. به اطراف نگاهی بینداز تا ببینیم چقدر از زندگی و خوشی‌هایمان برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: ما تنها خاکی هستیم که به خون دل آغشته شده‌ایم. از چنین خاکی که در این مسیر وجود دارد، چه گرد و غباری برمی‌افروزیم؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر زیبایی تو، بی‌دلیل دچار آتش عشق می‌شویم، حتی اگر خیلی تلاش کنیم که از آن دوری کنیم، مانند پروانه‌ای که به سمت شمع می‌رود.

هوش مصنوعی: نگرانیم که به‌خاطر شگفتی و اندوهی که از عشق تو داریم، به‌قدری غمگین و دلشکسته شویم که در درد و رنج ناشی از این عشق غرق گردیم؛ چرا که هر روز به نشان عشق و ارادت خود، اشک‌های خونین جگر را بر درگاه تو می‌ریزیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل گمشده‌ام را در کوچه‌های تو پیدا کنم، تمام شب تا صبح بر خاک درگاهت اشک می‌ریزم.

هوش مصنوعی: همه خوبی‌ها و بدی‌ها از تو نشأت می‌گیرد، پس ما را با دیگری در میانه نگذار. ما با تو آمیخته شده‌ایم و نمی‌خواهیم با کسی دیگر ارتباط داشته باشیم.

هوش مصنوعی: درها را باز کن، زیرا به نزد تو پناه آورده‌ایم، چرا که می‌خواهیم از دست عراقی‌ها فرار کنیم.