هوش مصنوعی: ما به تو نیاز داریم، پس چگونه می‌توانیم از تو جدا شویم؟

چگونه می‌توانم خوشحال نباشیم در حالی که از درد و غم توست که نظم زندگی را تحمل میکنیم

چرا با درد و سوز تو کنار نیاییم، در حالی که محبت و لطف تو ما را از هر سختی نجات می‌دهد؟

هوش مصنوعی: اگرچه عشق و محبت تو ممکن است جان را به زحمت بیندازد، اما برای ما به وجود تو بیش از هر چیزی نیاز است.

ما روزی سرمان را به نشانه احترام بر قدم‌های تو خواهیم نهاد، زیرا همت و عزت ما بلند است.

فدای عشق شدن ما, عجیب نیست، چون ما قلبمان را به عشق سپرده ایم.

هوش مصنوعی: اگر جانم هم برود، چه اهمیتی دارد؟ ای بهترین دوست، وقتی که تو را داریم و دل ما را شاد می‌کنی.

بدان که ما از درد جدایی‌ات، افکاری سوزان و جان‌سوز داریم.

هوش مصنوعی: ما همیشه با چشم‌های باز در انتظار دیدن رویت هستیم.