عراقیغزل شمارهٔ ۱۷۲
چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟
اگر با من خوشستی غمگسارم
به آب دیده دست از خود بشویم
کنون کز دست بیرون شد نگارم
نگارا، بر تو نگزینم کسی را
تویی از جمله خوبان اختیارم
مرا جانی، که می‌دارم تو را دوست
عجب نبود که جان را دوست دارم
مرا تا کار با زلف تو باشد
پریشان‌تر ز زلف توست کارم
مرا کرامگه زلف تو باشد
ببین چون باشد آرام و قرارم؟
به بوی آنکه دامان تو گیرم
نشسته بر سر ره چون غبارم
در آویزم به دامان تو یک شب
مگر روزی سر از جیبت برآرم
عراقی، دامن او گیر و خوش باش
که من با تو درین اندیشه یارم
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟
اگر با من خوشستی غمگسارم
هوش مصنوعی: آه! چقدر روزگارم زیبا بود، اگر تو هم با من خوشبخت بودی و در کنار من بودی تا غم‌هایم را کم کنی.
به آب دیده دست از خود بشویم
کنون کز دست بیرون شد نگارم
هوش مصنوعی: برای شستن دل و خیال خود، از اشک استفاده می‌کنم، چرا که محبوبم دیگر از دلم بیرون رفته است.
نگارا، بر تو نگزینم کسی را
تویی از جمله خوبان اختیارم
هوش مصنوعی: عزیزم، هیچ کس را جز تو انتخاب نخواهم کرد، تو بهترین و نیکوترین هستی.
مرا جانی، که می‌دارم تو را دوست
عجب نبود که جان را دوست دارم
هوش مصنوعی: من جانم را دوست دارم، زیرا تو را دوست دارم. عجیب نیست که انسان جانش را برای محبوبش گرامی بدارد.
مرا تا کار با زلف تو باشد
پریشان‌تر ز زلف توست کارم
هوش مصنوعی: تا زمانی که با موهای تو درگیر هستم، حالتم آشفته‌تر از خود موهای توست.
مرا کرامگه زلف تو باشد
ببین چون باشد آرام و قرارم؟
هوش مصنوعی: زلف تو برای من سرپناه و محل آرامش است. ببین که در چنین جایی چگونه می‌توانم آرام و قرار داشته باشم؟
به بوی آنکه دامان تو گیرم
نشسته بر سر ره چون غبارم
هوش مصنوعی: من به خاطر بوی تو در کنار راه نشسته‌ام و مانند غباری هستم که به دامن تو می‌چسبد.
در آویزم به دامان تو یک شب
مگر روزی سر از جیبت برآرم
هوش مصنوعی: یک شب به دامن تو می‌افتم، شاید روزی از جیب تو چیزی به من برسد.
عراقی، دامن او گیر و خوش باش
که من با تو درین اندیشه یارم
هوش مصنوعی: ای عراقی، از دامن او حمایت کن و خوش بگذران، زیرا من در این فکر با تو همراه هستم.
حاشیه ها
1398/12/19 05:03
کاظم ایاصوفی
بیت ششم مصراع اول کارامگه باید نوشته شود یعنی که آرامگه
مصراع دوم هم علامت سوال لازم ندارد
1400/01/02 01:04
امیرشریعتی
لطفا مصراع اول از بیت ششم تصحیح شود
مرا " کارامگه " زلف تو باشد