غزل شمارهٔ ۱۷
از میکده تا چه شور برخاست؟
کاندر همه شهر شور و غوغاست
باری، به نظارهای برون آی
کان روی تو از در تماشاست
پنهان چه شوی؟ که عکس رویت
در جام جهان نمای پیداست
گل گر ز رخ تو رنگ ناورد
رنگ رخش آخر از چه زیباست؟
ور نه به جمال تو نظر کرد
چشم خوش نرگس از چه بیناست؟
ور سرو نه قامت تو دیده است
او را کشش از چه سوی بالاست
تا یافت بنفشه بوی زلفت
ما را همه میل سوی صحراست
ما را چه ز باغ لاله و گل؟
از جام، غرض می مصفاست
جز حسن و جمال تو نبیند
از گلشن و لاله هر که بیناست
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از میکده تا چه شور برخاست؟
کاندر همه شهر شور و غوغاست
هوش مصنوعی: از میخانه تا چه هیاهو و شوری برپا شده است؟ زیرا در تمام شهر سر و صدا و آشفتگی وجود دارد.
باری، به نظارهای برون آی
کان روی تو از در تماشاست
هوش مصنوعی: بله، بنابراین به بیرون بیا و نگاهی به اطراف بینداز، چون چهرهی تو از درب تماشا و زیبایی به چشم میآید.
پنهان چه شوی؟ که عکس رویت
در جام جهان نمای پیداست
هوش مصنوعی: چطور میتوانی پنهان شوی؟ وقتی که تصویر چهرهات در آینه دنیا کاملاً نمایان است.
گل گر ز رخ تو رنگ ناورد
رنگ رخش آخر از چه زیباست؟
هوش مصنوعی: اگر گل از چهره تو رنگی نگیرد، پس چرا رنگ چهرهات اینقدر زیباست؟
ور نه به جمال تو نظر کرد
چشم خوش نرگس از چه بیناست؟
هوش مصنوعی: اگر چشمان خوشنرگس به زیبایی تو نگاه نکردند، دلیلش چیست که این نگاه بیناست؟
ور سرو نه قامت تو دیده است
او را کشش از چه سوی بالاست
هوش مصنوعی: اگر درخت سرو قد تو را دیده است، پس چه دلیلی دارد که از جانب دیگری به سمت تو جلب میشود؟
تا یافت بنفشه بوی زلفت
ما را همه میل سوی صحراست
هوش مصنوعی: به محض اینکه بنفشه عطر موهای تو را احساس کرد، همه به سمت دشت کشیده شدند.
ما را چه ز باغ لاله و گل؟
از جام، غرض می مصفاست
هوش مصنوعی: ما چه نیازی به باغهای پر از لاله و گل داریم؟ هدف ما فقط نوشیدن شراب خالص است.
جز حسن و جمال تو نبیند
از گلشن و لاله هر که بیناست
هوش مصنوعی: هر که بیناست و بصیرت دارد، تنها زیبایی و نیکویی تو را میبیند و هیچ چیز دیگری از گل و لاله برایش جذاب نیست.