هوش مصنوعی: در یک میخانه، هیجانی به وجود آمده است و صدای شادی و سرزندگی از طرف‌های مختلف شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان زیبای او چه شور و شوقی ایجاد کرده است! که هر سو را که نگاه کنی، صدای شگفتی و هیاهو به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌داند که لبان او چه نوع نوشیدنی را به جام می‌آورند، اما هر کسی که یک جرعه از آن بنوشد، در عشق دیوانه می‌شود.

هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام به من بده، چون عشق مرا مست کرده و هنوز اثر آن نوشیدنی در وجود ما باقی است.

هوش مصنوعی: آن هیجان و شور هنوز وجود دارد و آن عشق و علاقه هنوز در دل‌ها باقی مانده است.

هوش مصنوعی: کار من چنان است که به زلف‌های تو گره خورده، و بدون وجود تو نمی‌تواند به سامان برسد.

هوش مصنوعی: من تنها هدفم تو هستی، چون وجودم به خاطر لذتی است که از نوشیدن می‌برم.

هوش مصنوعی: چهره‌ات همانند آینه‌ای است که جانم را به خود جلب کرده و تصویری از تو در آن به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: گل به خاطر رنگ صورت تو زیباست، وگرنه چهره تو خود به تنهایی چه قدر دلرباست؟

هوش مصنوعی: اگر درخت سرو قامت تو را دیده باشد، پس چرا آنقدر بر افراشته و کشیده است؟

هوش مصنوعی: دنیا مانند باغی است که زیبایی و شادابی آن ناشی از وجود توست و کسی که به تماشای این زیبایی نشسته، دلش شاد می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغ، همه گل‌ها تنها تماشاگر زیبایی تو هستند، اما فقط کسی که چشم بصیرت داشته باشد، این زیبایی را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو نمایانگر زیبایی‌های گلزار، بهار، باغ و دشت است.