هوش مصنوعی: من دوباره به سوی دنیای خوشی و لذت بازگشتم و از پرهیزکاری و زهد به یکباره دست کشیدم.

هوش مصنوعی: تشک دعا و تسبیح خود را کنار گذاشتم و در کف دستم می‌ریزم، چون رنگ چهره معشوق را به خود گرفتم.

هوش مصنوعی: من تمام کارهایم به می و معشوق و نور شمع مربوط می‌شود و برای این کار، دل و ایمانم را رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من همچون شمعی هستم که نورم از چهره یار می‌تابد و مثل شراب، بر لبه دلدار نشسته‌ام؛ این پیمانه همان لبی است که به زیبایی‌هایش دل سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و دلنشین ساقی، سبب شد که نه تنها دل و ایمان من را از من بگیرد، بلکه از نرگس بیمار نیز بهره‌ای گرفتم.

هوش مصنوعی: من مدام به این حال醉 و خراب می‌باشم تا اینکه عادت کرده‌ام به نگاهی جذاب و خطرناک.

هوش مصنوعی: وقتی که ساقی با لب‌های شیرینش شراب و شیرینی را میریزد، من از این لذیذی که مثل لعل و شکر است، خوشبختی و شادی می‌گیرم.

هوش مصنوعی: زمانی که مست شدم، تصمیم گرفتم که از پا بیفتم. در این حالت، موهای زیبای معشوق را گرفتم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیانگر عشق و شیدایی نسبت به معشوق است. گوینده با اشاره به موهای پریشان معشوق، به شدت جاذبه و کشش خود نسبت به او اشاره می‌کند و از این می‌گوید که در این احوال، چنان غرق در عشق شده که به نظر می‌رسد در دام افتاده است. این تصویر نشان‌دهنده حالتی از شیدایی و سرگشتگی در عشق است.

هوش مصنوعی: گفتی که دیگر از آرزوی موهای زیبای معشوقه‌ها دست بردار، بی‌فایده است که نصیحت کنی. انگار من این را فهمیده‌ام.

هوش مصنوعی: با توبه و پرهیزکاری می‌توان به بهشت دست یافت، اما من با نوشیدن شراب و داشتن معشوق به دنبال آتش جهنم رفتم.

هوش مصنوعی: وقتی رنگ صورت محبوبم را در آتش دیدم، شعله‌ ور شدم و همه باغ و گل‌ها را سوزاندم.

هوش مصنوعی: خوشحالم که دوباره در کنار محبوبم از زیبایی گل‌ها و باغ لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: چنان که آسمان از حیرت دندان به دندان می‌زند، من لب یار را به دو انگشت خود گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: دور از نزدیک شدن به لب و دندان کسی که شگفت‌انگیز است، من همچنان لب دلدار را با دست‌های ملایم و خوشدل او گرفتم.