هوش مصنوعی: اگر روزی بتوانم با زیبایی او روبرو شوم، هرگز اجازه نخواهم داد که موهای خوشبو و سیاهش را از دست بدهم، حتی اگر به زحمت بیفتم تا او را به چنگ بیاورم.

هوش مصنوعی: من موهای او را بغم می‌زنم و لب‌هایش را می‌بوسم، به شرطی که از چشمان بازیگوشش نترسم.

هوش مصنوعی: هرچند که سخن او دلنشین و زیباست، اما به هر زبانی نمی‌توان فهمید و بیان کرد.

هوش مصنوعی: همان‌طور که گیاهی در آب ذوب می‌شود، من نیز همه شب با اشک‌هایم اینجا هستم و امیدوارم که از دهان باریکش شیرینی را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بروم و از چشم خمارش نگاهی کامل بیندازم، زیرا با آن نگاه می‌توانم زیبایی صورتش را که همچون لاله‌ای رنگین است، ببینم.

هوش مصنوعی: وقتی که ابروانش مانند کمان تیر غمزه‌ای را به سمت من پرتاب کردند، چه کار می‌توانم بکنم که جانم را به خاطر تیر او سپر نکنم؟

هوش مصنوعی: از لب‌های معشوق عتاب و سرزنش چه زیباست! برای صلح و آشتی او خودت ببین که چه حالتی دارد؟ وقتی چنین جذاب است، جنگ و ستیزش نیز دلپذیر است.

هوش مصنوعی: دل من مانند آینه‌ای شفاف است، اما چهره محبوب در آن به خوبی نمایان نمی‌شود. به من اندکی نفس و حیات ببخش، ای عراقی، تا با ناله‌ام صدای زنگ آن را بزدایی.