هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌بینم، صورت محبوبم برایم مهم‌تر است. وقتی نگاه می‌کنم، توجه بیشتری به آن چهره زیبا دارم.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به چهره زیبای معشوقان لذت بخش است، اما برای ما تماشای چهره محبوب خودمان از آن هم بسیار بهتر و دوست‌داشتنی‌تر است.

هوش مصنوعی: ای چشم من، بیا و ببین جمال و زیبایی روی محبوب را. وقتی که عاشق می‌شوم، به یاد داشته باش که آن رخسار، از همه چیز برایم مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: هرچه از چهره‌اش پرده‌برداری کنم، زیبایی‌اش بیشتر از هر چیز دیگری است. و هرچه زلف‌هایش را ببندم، باز هم محبوب‌تر از هر چیز دیگر خواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که در عبادت و مناجات سستی و تنبلی دارد، بهتر است در گوشه مسجد قرار گیرد. اما من که در میخانه و نوشیدن شراب تنبل هستم، در حال و هوای مستی برایم از همه جا مناسب‌تر است.

هوش مصنوعی: اگر لبخند و ناز ساقی مرا بفریبد و از خودم دور کند، او که با جان من درگیر است، من باید بی‌کارتر باشم.

هوش مصنوعی: وقتی که من از آن نوشیدنی بنوشم، یک جام به دست می‌آورم و به دنیا یک جرعه می‌دهم، در این حال دنیا از آن جرعه مست می‌شود و من در حالت هوشیاری باقی می‌مانم که این وضعیت به من بیشتر می‌آید.

هوش مصنوعی: با یک جام می‌نوشم و تمام احساس سرمستی را در خودم درک می‌کنم، سپس مانند یک عارف بی‌خبر از دنیا دوباره به این حال فراق می‌زنم.

هوش مصنوعی: خرد گفت: چرا به دور پیران و میخانه می‌گردی؟ بهتر است از این شیوه‌ی رندی و بی‌خیالی فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: ساقی که از دید من پنهان است به من گفت: فلان، بنوش زیرا عاشق مانند من در هر حالتی، حقش بیشتر است که بنوشد و مست شود.

هوش مصنوعی: عراقی را رها کن و خود را بی‌دلیل به میخانه بیفکن، زیرا این جا یک آدم ولگرد از صد فرد مذهبی هم مهم‌تر است.