هوش مصنوعی: سرانجام این شب تاریک جدایی تمام خواهد شد و در نهایت، درد من هم به مرحله درمان خواهد رسید.

هوش مصنوعی: چند بار باید مثل زمین دور خود بچرخم و در این دنیای پر از حیرت و سرگشتگی باشم؟ بالاخره این دورانی که می‌گذرانم نیز روزی به پایان خواهد رسید.

هوش مصنوعی: در نهایت، امید دارم که بخت من بیدار شود و در آخرین لحظه، چهره محبوبم را ببینم.

هوش مصنوعی: من از صحبت آن دوست بهره‌مند شدم، اما نمی‌دانم چرا در این مدت، این همه سختی و مشکلات بر سر ما آوار شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تمایل و آرزوی من در دنیای پرشور و هیجان زندگی وجود دارد، هدف من به سراغم نمی‌آید و نمی‌تواند به دستم برسد.

هوش مصنوعی: هرچند که نتوانم یوسف گم‌شده را پیدا کنم، اما در این دنیا به ناچار دل من پر از غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: من مانند دلنوازترین پرنده، تمام شب تا سپیده‌دم نغمه سرایی می‌کنم تا بویی از گلستان به مشامم برسد.

هوش مصنوعی: او چه چیز می‌خواهد؟ چرا که با کشور خود می‌آید، اما تا زمانی که از درگاه سرنوشت چه دستوری صادر شود، معلوم نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به عراق نرسد، چه شگفتی دارد! چرا که نه هر کسی شایسته ورود به باغ بستان است.