هوش مصنوعی: باد صبحگاهی در وقت سحر انگار از کوی محبوب می‌وزد و بوی او به قدری دلپذیر است که همواره زندگی‌بخش و تسکین‌دهندهٔ جان هر دردی است.

هوش مصنوعی: نسیم دل‌انگیز تنها زمانی از باغ عبور می‌کند که گل‌ها را زیبا نشان دهد و آواز دلنشین از هر سو به گوش می‌رسد، گویی که ناله‌ی انسان‌ها از درد و رنجشان است.

هوش مصنوعی: بیایید در باغی که پر از گل است، تا با عطر گل‌ها روح خود را تازه کنیم، زیرا امروز از باغ و گل‌ها بوی محبوبمان به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: گل به خاطر شادی می‌خندد، ولی من از غم به شدت گریانم؛ چون یاد چهره معشوقم از باغ به یادم می‌آید.

هوش مصنوعی: در باغ هیچ چیز برایم قابل دیدن نیست، جز اشکی که به خاطر یاد او بارها از چشمانم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی به گلزار می‌رود و از آنجا خوشحال می‌شود، برای من نسیم کوی محبوبم خوش‌تر از صد گلزار است.

هوش مصنوعی: من چه نیازی به گل و باغ دارم؟ زیرا در دلم امید وصال معشوق دارم، اما این امید مانند خارهایی است که به من زخم می‌زند.

هوش مصنوعی: عراقی دلشکسته هر لحظه از سمتی به درد و غم می‌خورد، گویا هر زخم و مشکلی که بر او وارد می‌شود، باری سنگین بر دوشش است.