هوش مصنوعی: ای خداوند بزرگ، تو فرشی از عزت و عظمت برای همیشه گسترده‌ای و در زمینه وحدت، موفقیت را به دست آورده‌ای.

هوش مصنوعی: نور زیبایی تو همیشه درخشان است و سایه‌ی عظمت تو همواره برقرار خواهد بود.

هوش مصنوعی: نور زیبایی تو به‌منظور نشان دادن کمالاتت، روشنی‌ای را بر تاریکی‌های این جهان می‌تاباند.

هوش مصنوعی: نور خویش را در ظاهر دیگران نمایان کرده و در دنیا نام و نشانی برای هستی به ثبت رسانده است.

هوش مصنوعی: به خودت فرمان بده که خودت را نشان دهی، هر طور که هستی. سپس در جهان بیرون، صدایت را به گوش همه برسان و تأثیر خودت را آشکار کن.

هوش مصنوعی: به خاطر نور و زیبایی چهره‌اش، زمین روشن و گلزار شده است و به همین دلیل نور آسمان را کم ارزش می‌کند.

هوش مصنوعی: تمام وجود به خودت تبدیل شده و سپس برای رویت، نام هستی را گاهی بر این و گاهی بر آن می‌افکنید.

هوش مصنوعی: عالم بی‌نور و درخششی که از چهره تو ناشی نمی‌شود، هیچ‌گونه ارزشی ندارد و در گوشه‌ای از فضا، کمتر از هیچ به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه تو در این جهان بودی، اوضاع چطور بود و چه حالتی داشت؟ اکنون هم وضعیت همان‌طور است و چیزی تغییر نکرده است.

هوش مصنوعی: در جایی که وجود ندارد، تنها یک تصویر خیالی به نام دنیا وجود دارد و کسانی که تشنه حقیقت هستند، به نفعتان به زیان خود دچار شده‌اند.

هوش مصنوعی: تو همانی که درون و بیرون تو یکی است، تو خود خواهنده و خواسته‌ای، و هر نام دیگری که در زبان‌ها به کار می‌رود، فقط نشان از تنوع است.

هوش مصنوعی: در جهان اطراف تو تنها یک شعله وجود دارد و آن هم همان موجی است که به هر سو هدایت شده و تو را به سمت سرنوشتت می‌برد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از وجود ما، مانند دریا پر از گنجینه‌های بی‌نظیر است که هر یک چهره و عمق خاصی دارد و در این گستره، هم چیزهای آشکار وجود دارد و هم رازهای نهفته.

هوش مصنوعی: دریای عظمت و شکوه تو ناگهان طوفانی می‌شود و همه چیز را در عمق بی‌پایان خود غرق می‌کند.

هوش مصنوعی: همه این عناصر، یعنی موج، گوهر و دریا، در واقع یک چیز بیشتر نیستند. اما هر یک از آن‌ها ظاهر متفاوتی دارند و این تفاوت در ظاهر باعث شده تا برداشت‌های متفاوتی از آن‌ها داشته باشیم.

هوش مصنوعی: در هر لحظه، تصویر خود را در هزاران آینه نشان می‌دهد و در هر یک از این آینه‌ها، چهره‌ای متفاوت از خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در میان هزاران جواهر درخشان، یک خورشید وجود دارد که هر کدام از این جواهرات رنگ و درخشندگی خاص خود را دارند و نور این خورشید بر روی آنها اثر می‌گذارد و زیبایی‌ آنها را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: در هر حال تو وجود داری و ظاهری جز خودت نداری. این حقیقت باعث شگفتی و حیرت در رهروانی شده که در این مسیر حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: همه‌ی انسان‌ها از یک منبع نورانی نشأت می‌گیرند، اما تفاوت‌ها و تنوع‌های گوناگون در رنگ‌ها باعث ایجاد اختلافات بین روح‌ها و شخصیت‌ها شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی تو را بدون پوشش نبینند، تغییراتی بر چهره خواهند آورد و غیرت باعث شده که سرپوش جاودانه‌ای بر تن کنند.

هوش مصنوعی: یک ناز و کرشمه از خود نشان داده که باعث شده عشق قدیم دوباره در دو جهان جنب و جوش و هیجان ایجاد کند.

هوش مصنوعی: در باغ، زیبایی خود را در نگاه بلبل‌ها مشاهده کردم که به خاطر شوق و شادی بلبل‌ها در باغ شور و شوقی ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: عشق قدیمی باعث شده که ما به طور طبیعی در میانهٔ افکاری گمراه‌کننده دربارهٔ بلبلان قرار بگیریم.

هوش مصنوعی: شخص با خود سخنی گفته و از آن، هر ذره را به شکلی متعدد و متفاوت توصیف کرده است.

هوش مصنوعی: تو به وضوح اسرار خود را از طریق سخنانت بیان کرده‌ای، پس بهانه‌ای برای گفتن آن به دیگران باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من از زیبایی و کمال تو به شدت متحیر و سرگردان شده‌ام. ای کمال تو، یقین را در دل شک و تردید قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: با اینکه از دریای یکتایی تو به دنبال آب حیات می‌روم، اما هنوز از تشنگی بر لبانم مانده‌ام و زبانم بسته است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به قدری بزرگ و عمیق شوم که مانند دریا باشم، طوری که هیچ موجی نتواند مرا به این سو و آن سو بیندازد.

هوش مصنوعی: در این دریاى عمیق، وقتی که عراقی به من کمک کرد و لنگر من شد، کشتی من راهش را یافت و بادبان‌هایش را بر افراشت.