قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - ایضاله
قبلهٔ روی صوفیان بارگه صفای او
سرمهٔ چشم قدسیان خاک در سرای او
گوهر بحر اجتبا، مهر سپهر اصطفا
یافته نور انبیا روشنی از ضیای او
تافته حسن ایزدی از رخ خوب احمدی
خضر بقای سرمدی یافته از لقای او
برده ز مرسلان سبق خاتم انبیا به حق
طینت او ز نور حق طلعتش از بهای او
حضرت عزتش وطن خلوت او در انجمن
خاص و ندیم ذوالمنن هر دو جهان سرای او
چاکر درگهش جهان حاجبیش به انس و جان
عرش مجیدش آسمان ساحت قرب جای او
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - ایضاله: هنوز باغ جهان را نبود نام و نشانقصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - ایضاله: ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته
اطلاعات
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
قبلهٔ روی صوفیان بارگه صفای او
سرمهٔ چشم قدسیان خاک در سرای او
هوش مصنوعی: روی دلنشین عارفان، مرکز توجه و محبوبیت اوست. جایگاه پاک و معنویاش چنان درخشان است که قدسیان (مقدسان) آن را مانند سرمه در چشمان خود میدانند و خاک آن مکان را بر سر دارند.
گوهر بحر اجتبا، مهر سپهر اصطفا
یافته نور انبیا روشنی از ضیای او
هوش مصنوعی: جواهر دریاهای برگزیده، خورشید آسمان منتخب است و نور انبیا از درخشش او به دست آمده است.
تافته حسن ایزدی از رخ خوب احمدی
خضر بقای سرمدی یافته از لقای او
هوش مصنوعی: زیبایی خدایی از چهره ی زیبای پیامبر به وجود آمده و خضر، به خاطر دیدن او، به جاودانگی دست یافته است.
برده ز مرسلان سبق خاتم انبیا به حق
طینت او ز نور حق طلعتش از بهای او
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اوکه از فرستادگان الهی است، دارای ویژگیهایی است که او را از دیگر پیامبران متمایز میکند. پاکی و نور وجودش ریشه در حقیقت الهی دارد و ارزش او بر اساس همین ویژگیها تعریف میشود.
حضرت عزتش وطن خلوت او در انجمن
خاص و ندیم ذوالمنن هر دو جهان سرای او
هوش مصنوعی: حضرت عزت، مکانی از آرامش اوست که در میان جمع دوستان خاصش قرار دارد و او در هر دو جهان به عنوان منزلگاهش شناخته میشود.
چاکر درگهش جهان حاجبیش به انس و جان
عرش مجیدش آسمان ساحت قرب جای او
هوش مصنوعی: خادم درگاه او همچون نگهبان جهان است و به خاطر محبت و جانش، آسمان عرش بزرگ او میباشد، و مکان نزدیک او، ساحت قرب و نزدیکی است.