هوش مصنوعی: راه بسیار تنگ و شب سیاه و مرکب (وسیلۀ سفر) پیر و ناتوان است. ای سعادت، وقتی چهره‌ات را نشان بده و ای مهربانی، به ما کمک کن.

هوش مصنوعی: من باید از این مکان خالی و تاریک خارج شوم و به دنبال جایی باشم که آرامش و راحتی در آن حضور دارد.

هوش مصنوعی: نیازی به نگرانی نیست! در اینجا معنای بیت به صورت روان ارائه شده است: نیرویی در من وجود دارد که مرا به بلندی می‌کشاند و از عمق دشواری‌ها نجات می‌دهد. همچنین، چیزی در من هست که مرا وادار می‌کند تا خود را به دریا و وسعتی عمیق بسپارم.

هوش مصنوعی: چند باید در کنار دریا بمانم و تشنه بگذارم خودم را؟ تا کی باید به خاطر کمبود اراده‌ام دور آب جمع شوم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم به عمق بحر بی‌خودی فرو روم، به طوری که دیگر هیچ نشانی از جوی و یا غدیر نماند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که با دریا آشنا شوم، دری را بیرون می‌آورم که نور آن، هر دو عالم را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: در تلاش هستم که جوهر اصلی وجودم را به صورت مرواریدهایی جمع‌آوری کنم، به گونه‌ای که بتوانم از آن‌ها تسبیحی بسازم و با تسبیحی یاد خدا را در دل خود زنده نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی از ویژگی‌های خاص خداوند سخن می‌گوید. اولاً، با ذکر تسبیح و حمد، اشاره به عظمت و جلال خداوند دارد که شایسته ستایش و تمجید است. همچنین، به تقدیس و توصیف کمالات الهی نیز اشاره می‌کند، به‌خصوص در مورد صفات پاک و قدسی خدا که فراتر از هر گونه نقص و ایرادی هستند. به‌طور کلی، این جمله به تجلیل از صفات والا و بی‌نظیر خداوند می‌پردازد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که حمد و ستایش خداوند، جان و روح را زنده نگه می‌دارد و نعمت‌های شگفت‌انگیزد که با شکرگزاری از خدا در دل انسان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: نه بخاطر ستایش و بزرگداشت او می‌توان دمی را از ذکر او دور شد، و نه بخاطر کمال او می‌توان لحظه‌ای از شکرگزاری غافل بود.

هوش مصنوعی: یاد زیبایی او برای عاشقان لذت‌بخش‌تر از خوشی‌های بهشتی است و یاد خیابانش برای دل‌های بی‌قرار، دلپذیرتر از عطر خوشبوی مشک است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به او نگاه کند و زندگی‌اش را ادامه دهد، برای همیشه زنده خواهد ماند. هر کسی که از او حیات یابد، هرگز نمی‌میرد.

هوش مصنوعی: در تمام وجود، تنها حقیقت واقعی وجود اوست و هر آنچه غیر از او وجود دارد، از وجود او نشأت می‌گیرد، چه کم باشد و چه زیاد.

هوش مصنوعی: اگر غیر از او هیچ چیز وجود نداشته باشد، پس چه چیزی می‌تواند با او شریک باشد؟ وقتی که همه چیز در وجود او است، چطور می‌توان برای او مشابهی پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: در هوای فرمان او، خورشید مانند ذره‌ای ریز در فضایی که تحت قدرت اوست، به طور پراکنده و نامنظم می‌درخشد.

هوش مصنوعی: با ظهور عظمت و شکوهش، تمام هستی نابود می‌شود و هیچ چیز تاب و توان ایستادگی در برابر صدای مهیب باد سرسری را ندارد.

هوش مصنوعی: چشم عقل نمی‌تواند تابش نور او را تحمل کند، زیرا نور او از خورشید هم درخشان‌تر است. و چشم خفاش که نمی‌بیند، حتی به این نور هم حسادت می‌کند.

هوش مصنوعی: جز دانش خدا، هیچ عالم دیگری به ذات او آگاهی ندارد و به جز نور او، هیچ بیننده‌ای نمی‌تواند چهره‌اش را ببیند.

هوش مصنوعی: خداوند به سبب لطفش، زیبایی و نور خویش را از هر ذره و جزئی نمایان کرده است؛ به‌گونه‌ای که این نور باعث شده چشم‌های پنهان، نتوانند او را ببیند.

هوش مصنوعی: همه با هم در ارتباط هستند، اما به طور پنهانی و بدون هیچ‌گونه عیان بودن. این ارتباط به گونه‌ای است که مانند ترکیب آب و شیر، همدلی و لطف را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر لحظه جلوه‌ای تازه از زیبایی‌ها به نمایش می‌آید، بی‌آنکه نیاز به دیداری باشد. هزاران راز و نکته عمیق بیان می‌شود، بدون آنکه از کسی خواسته شده باشد.

هوش مصنوعی: چهره او را چشم دل می‌بیند و از زیبایی‌های دیگران باخبر است. گوش سر از صدای بم و زیر او آگاه شده و رازهایی را شنیده است.

هوش مصنوعی: مکان مقدس او از هر نوع نقص و نقصانی پاک است و نعمت‌های او به دور از هرگونه آلت و وسیله‌ای است.

هوش مصنوعی: یک سخن، دو عالم را تحت تاثیر قرار داده و جان تازه‌ای به آن‌ها بخشیده است. با یک نگاه به آدم، او به مقام وزارت در عالم نائل آمده است.

هوش مصنوعی: با دانش و آگاهی درباره عالم، به خاطر چهره زیبای پیامبر صحبت‌هایی کرده‌ام و در این جهان، با نیتی خالص و پاک، به دیگران هشدار می‌دهم.

هوش مصنوعی: درخششی از نور موجب شده تا موسی به سمت راه هدایت برود و قطره‌ای از آب، خضر را به همتایی با خود برساند.

هوش مصنوعی: در دامان رحمت خداوند، همه انسان‌ها مانند آدمی که به کمک نیاز دارد، به درگاه او آمده‌اند. حتی سلیمان، با تمام قدرت و ثروتش، نیز در برابر فضل و لطف خداوند، خود را در مرتبه‌ای پایین‌تر و نیازمند احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که عیسی دمیده شد، نشانه‌ای از خلقت او به وجود آمد تا خبر خوشی به مردم بدهد که پیام‌آور به میان آمده است.

هوش مصنوعی: در روز محشر، پیشگاه خداوند پیامبران صف کشیده‌اند. اینجا، تو بالاترین مقام را داری و بزرگ‌ترین سلطان حقیقت و شاهنشاه هستی.

هوش مصنوعی: برای محافظان پرده، دروازه را با زرق و برق ایجاد کرده‌اند، به شکلی که این زیبایی در آسمان به پرواز درآمده و تو را در اقلیم پر از شادی قرار داده است.

هوش مصنوعی: شکلی با شش زاویه را که از هفت خم ساخته شده، با دو رنگ زیر پای اسب کندش به آرامی کشیده، مانند حریر نرم و لطیف.

هوش مصنوعی: برای دوستانش هشت باغ پر از نعمت و خوشی آماده کرده و برای دشمنانش هفت زندان پر از رنج و سختی ساخته است.

هوش مصنوعی: برای عزیزانش، فرشی نرم و زیبا از عرش آسمان پهن کرده و برای دشمنانش، تیری آماده در کمان زمان نشسته است.

هوش مصنوعی: در کنار جوی آب، برای پر کردن یک کوزه، بر روی یک دولاب، ظرفی گرد و متناسب قرار دارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این دنیا، هر چیزی که نیاز است، به طرز خاصی آماده شده است. در کوره‌ی زندگی‌ام، دو نان نرم و تازه با دقت تهیه شده‌اند.

هوش مصنوعی: ماه، که بر افرازنده‌ای با انگشتان بزرگش، خود را به دو نیم کرده است، اما با این وجود، جهانی را nourished کرده و قوت بخشیده است. این اشاره به عظمت و قدرتی دارد که در یک عمل کوچک نهفته است.

هوش مصنوعی: این همه تلاش و زحمت برای او انجام می‌شود، اما او از هر دو دنیا بی‌توجه است و در دنیای خاص خود، همیشه با کسی خاص بر تخت نشسته است.

هوش مصنوعی: هرگاه نتوانم به درستی از احمد پاک ستایش کنم، به درگاه معبود بزرگ بازمی‌گردم و از او مدد می‌طلبم.

هوش مصنوعی: ای ذات مقدس تو از هر توصیف ناپاک و هم از هر توصیف پاک پاک‌تر هستی. تو از هر وصف نادان و آگاه به دوری.

هوش مصنوعی: تو که با ذکر و ستایش خود، چهرهٔ هر خاص و عام را تازه و زیبا می‌کنی، به ذکر تو، جان هر جوان و سالمند دوباره زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: از آفتاب محبت خود به من نوری عطا کن تا مانند یک ذره در فضای ستایش تو، راه خود را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: از نور توحید تو، به من روشنایی عطا کن، چرا که در ظلمت اسیر مانده‌ام.

هوش مصنوعی: چه کسی است که با نور تو دل تیره‌ام روشن شود؟ چه زمانی این شب بیچاره و حقیر به روز خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: از آنچه به دنبال آن هستم، به کمکم بیا، ای کسی که پناه‌گاه رحمت هستی. در سختی و گرفتاری به من یاری رسان، ای کسی که از پناه‌های امن دفاع می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر از تو بویی پیدا کنم، این پیروزی بزرگ است و اگر در حضورت بمیرم، این خود نعمتی بزرگ و فضلی بزرگ به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: ای امید جان، تو به آرزوهای همگان جامهٔ عمل بپوشان و آنچه را که از عراقی به تو بخشیده‌اند، از ما مگیر.