امامی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز آن پیش مرا که روح در پرده شود</p></div>
<div class="m2"><p>نشگفت گر از روح تو پرورده شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لطفی کند آزرده دلم را نفسی</p></div>
<div class="m2"><p>لعلت که ز لطف نفس آورده شود</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

ز آن پیش مرا که روح در پرده شود
نشگفت گر از روح تو پرورده شود
لطفی کند آزرده دلم را نفسی
لعلت که ز لطف نفس آورده شود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تأثیر روح و نفس و ارتباط آن با عشق و محبت می‌پردازد. او می‌گوید که اگر روح از پرده بیرون بیاید، نباید تعجب کنیم که از عشق تو نشأت گرفته است. همچنین اشاره‌ای به لطافت نفس محبوب دارد که می‌تواند دل آزارده‌اش را آرامش بخشد و لذت ببخشد. در واقع، این ابیات بیانگر عمق احساسات و تأثیر عشق و زیبایی بر روح انسان هستند.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: اگر روح من قبل از این که به پرده برود از روح تو نشأت گرفته باشد، عجیب نیست.

ز آن پیش مرا که روح در پرده شود

نشگفت گر از روح تو پرورده شود

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه با لعل تو به من نگری کنی، دل آزرده‌ام کمی تسکین می‌یابد.

لطفی کند آزرده دلم را نفسی

لعلت که ز لطف نفس آورده شود

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده