هوش مصنوعی: زمانی که دل من به خاطر زیبایی تو مجذوب و شیفته شد، تو با نیکوکاریت، دل مرا به سمت خود جذب کردی.

هوش مصنوعی: هزاران بار از زیبایی و جذابیت زلف آن معشوق مست شده‌ام، همان‌طور که هر موی او بوی خاصی دارد و مرا مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، با محبت و مهربانی از گیسوی عشق، مرا در تله می‌اندازد و گاهی نیز با نعمت و رحمت، مرا به آغوش خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در زمانی که روح پاکی در جهان جوانه می‌زند، نفس معطر و خوشبو مانند صبح، با خویش صفا می‌آورد و از موی خود به بوی تازه صبح می‌افزاید.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر دردهای بسیاری که تحمل کرده‌ام، شکسته شده است و حالا دردم مرا به جستجوی درمان خود وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: روح من که مانند گلی در باغچه بهشت بود، به دلیل نیرو و قدرت آتش، به خاک و خاشاک تبدیل شد.

هوش مصنوعی: هنگامی که دوباره در عالم فنا غرق شدم و محو شدم، در نزدیکی عشق، آینه‌ای از چهره خود را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که آینه نمی‌تواند حقایق را به خوبی نشان دهد. اگر به دقت بشنوی، در می‌یابی که من به خاطر زیبایی و جذابیت خودم مست و مبهوت شدم. وقتی که خودم را در ابروی خمیده‌ام دیدم، حالت مستی و شیدایی به من دست داد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که هر لحظه از وجود و نفس امام، تأثیر می‌گذارد و به شخص می‌دمد؛ به طوری که انسان می‌تواند از این نفس الهی، آگاهی و هوش خود را بربایید و با وجود او، حقیقت وجودی‌اش را بشناسد.