هوش مصنوعی: جلال و عظمت تو چنان است که آسمان و عرش را چون جایی برای استراحت قرار داده‌ای و روشنی و فهم تو به قدری زیاد است که خورشید را به ستاره‌ای کوچک تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: سرنوشت بر اثر قدرت تو، ستاره‌ها را از مدار خود خارج کرده و به خاک پای تو ناپدید شده‌اند. جهان به تو پناه آورده است.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر عهد و پیمان تو، از آسمان بی‌امن شده است. فلک به دور تو می‌چرخد تا به جهان وفا کند.

هوش مصنوعی: تو را به عنوان پناهی از عدالت می‌شناسند و به عنوان مکانی امن و مقدس، و مقام تو را قطب دعا و نیایش قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که روشنایی فکر و ذهن تو مانند آفتاب در تمامی کارها تابیده و به روشنی بخشیده است، قلم تو نیز منبع نور و روشنایی شده است.

هوش مصنوعی: مانند این که زردی در بدن جریان دارد، گاهی سر و صدای خون سرخ تو مانند کهربا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: سایه‌ی سرخ لعل تو مانند گرد و غباری در چشم‌هایم نشسته و از خاک تو سرمه‌ی زیبایی ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: همچون کوه، باد در او سکون یافته و در نتیجه، به سرتاسر جهان خطاب کرده و همه‌جا را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: از خاکش، نعل او مانند نوری می‌درخشد و چهره‌ی خورشید را روشن‌تر کرده است.

هوش مصنوعی: از آغاز جهان تا انتهای آن، همه چیز از یک وجود واحد شروع شده و به سوی او در حرکت است.

هوش مصنوعی: مثل اینکه در زندگی، مراحل مختلفی وجود دارد و در این ترتیب، خورشید نماد نور و روشنی است که دین و دنیا را بر پایه‌ای محکم قرار داده است. در واقع، این اشاره به اهمیت اصول و مبنای قوی در زندگی دارد که باعث روشنی و هدایت در مسیر زندگی می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من به شوق ستایش تو، در سرزمین‌های نظم و زیبایی، به خود می‌بالد و از آن زیبایی چنان جادویی آفریده‌ام که شبیه طلاست.

هوش مصنوعی: ویژگی‌های وجود تو موجب شده که روح من به تب و تاب بیفتد و به مانند مسیح، به مدح و ستایش تو بپردازم؛ ترس و نگرانی من با امید و عشق به تو جایگزین شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای راوی مدح و ستایش را می‌شنوم، ذهن من در این میان غزلی زیبا و دلنشین را به زبان می‌آورد.