هوش مصنوعی: ای جدا شدن تو از من، جانم را از بدنم سلب کرده و غم تو باعث شده که در درد و رنج غم‌های تو بیفتam.

هوش مصنوعی: لبخند تو جانم را به پرواز درآورده و زیبایی تو صبح مرا غرق کرده است.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب جدایی، نوید خوشی و شکرگزاری من به خاطر دیدن توست، زیرا تو درد من را درمان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: سرنوشت مانند شمشیری است که به چشمان ستمگر تو داده شده است، و دنیا نیز مانند مویی که به تدبیر تو آزاد شده، از بند رهایی یافته است.

هوش مصنوعی: ثبات و پایداری جهان به زنجیری بسته شده و به قدری آسیب‌پذیر است که با وقوع تقدیر، به یکباره در تله‌ای از خطر گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: عطر و زیبایی موی تو، دل‌های شیدا را به تلاطم می‌اندازد و خواب را از چشم‌های خمار نرگس‌ها می‌گیرد.

هوش مصنوعی: لب‌های من به خاطر بی‌رحمی‌ها بسته شده و دل من هدف تیرهای بلا و مشکلات قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت زلف تو، حالتی شبیه به نوشیدن آب حیات در من به وجود آمده است که باعث شده شروع به ستایش شخصیت بزرگ و والای تو کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در زمان دوری از محبوب، دیدن یک نگاه یا تصویر از او همانند نوشیدن شراب گرانبها و دلپذیر است که باعث تسکین و شادمانی او می‌شود. غم و اندوه شب جدایی را با آن نگاه از یاد می‌برد و به این ترتیب، حس خوبی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: جهان به وزیر پناه می‌آورد که هنر و شرافت او مانند گرد و غبار از ضیافت سلطنت به‌دست آمده است.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ و بخشنده‌ای که در زمان بخشش، کوه‌ها و دریاها را هم در مقابل بخشش‌های خود، همچون گداهایی در نظر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به‌راستی که استحکام پادشاهی هر لحظه به عدل و انصاف آن افزوده می‌شود، در حالی که آسمان و سرنوشت به مدت هزار سال بر این ملک بی‌رحمی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آب با لطف و خوش‌طبعی‌اش به من آموزش داده و مدح و ستایش تو را مانند آینه‌ای صاف و روشن ساخته است.

هوش مصنوعی: زمانه هرچند گاهی منظم می‌شود، اما در اصل و باطن خود، سخن من را که چون گوهر باارزش است، بی‌اهمیت گرفته است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که عظمت و شکوه تو باعث شده است که من در برابر بزرگی و مقام بلند تو، احساس ترس و تحیر کنم. حضور تو در آسمان کلام و سخن، مانند ابهتی است که همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: همیشه زمانی که آسمان تغییر می‌کند و آهسته به سمت ابدیت می‌رود، در آن ذخیره‌ها و حاصل‌ها نابود می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت کسی در عشق تو نباشد، مانند خوشه‌ای می‌ماند که از حوادث زمانه جدا شده است و در واقع، سرنوشتش با تنش جدا شده است.