هوش مصنوعی: در بالای گنبد آسمان، عالم به اندازه‌ی جوهرهی زهره و تیر است و همچون عین کوثر و زمزم، جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: درخشش شفاف جام در بین جشن و شادی، مانند نوری است که از وجود گرانبهای جنجر منتشر می‌شود، در جنگ بزرگ شاه بزرگ.

هوش مصنوعی: آسمان آخرین پادشاهان جهان، سرزمین سلطنت را در مرکز آفرینش آرزوها قرار داده است. گوهر وجود انسان همانند جواهری ارزشمند است.

هوش مصنوعی: بلوغ ناطقه به معنای رسیدن به کمال در اندیشه و تفکر است. در اینجا به بوالفتح اشاره شده که می‌تواند نشان‌دهنده شخصیتی مهم یا مقتدر باشد. رکن و ملجاء دنیا نیز به معنای اینکه او محور و جایگاهی امن برای مردم و جامعه است. علاء ملت و دولت نیز به عظمت و بزرگی ملت و حکومت مربوط می‌شود. در نهایت، شکوه افسر و خاتم به نمادهای قدرت و اعتبار اشاره دارد که نشانه‌های احترام و بالندگی هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف یک پادشاه می‌پردازد که در زمان خود بر جهان حاکم است و به عنوان تکیه‌گاه عدالت و ثبات شناخته می‌شود. او مانند ستونی است که به عناصر مختلف دنیا استحکام می‌بخشد و باعث حرکت و رونق آن می‌شود.

هوش مصنوعی: ای که در آتش عشق تو، نور تابناکی نهفته است، و چه عالی است که در آیات تو، صفاتت به گونه‌ای جا دارد که در ستایش تو پنهان است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نقش حیاتی دو شخصیت مذهبی اشاره دارد. عیسی مسیح به عنوان نماد آرامش و آرامش‌بخشی به انسان‌ها معرفی شده است، در حالی که مریم نیز به عنوان مظهر لطافت و لطف در نظر گرفته می‌شود. درواقع، شاعر می‌گوید که قدرت دین از استقامت و عدالت تو نشأت می‌گیرد و روح و روان آدمی با محبت و لطف تو پر می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم‌های آسمان به خاطر تصویر تو روشن است و پایه‌های زمین با تلاش فرمان تو استوار شده‌اند.

هوش مصنوعی: با وجود عدل تو در این دنیا، همیشه افراد با لبخند و شاداب هستند و دوران زندگی‌شان در آرامش و خوشحالی سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: آب تیز و برنده‌ی تو به مانند آتش است و شدت خشم تو باعث شده که جان زهره در آغوش مارها سرد و بی‌جان باشد، همان‌طور که در آغوش شیر هم بی‌حال و پژمرده است.

هوش مصنوعی: از دور و محفل تو بی‌خبرم، از بخشش و نبرد تو نیز خالی هستم. در دشت و مسجدم فقط یاد و نام حاتم و رستم در ذهنم مانده است.

هوش مصنوعی: به دلیل نقض قول و وعده‌ات، موهایی زشت و ناخواسته بر بدنم رشد کرده است. همچنین، به دلیل ترس از تیغ تیز تو، افعی به رنگ سیاه در اندیشه‌ام ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: حسادت در دل‌هایی که از تو دورند، مانند زخمی است که بر سینه‌ام نشسته است. شمشیر تو، که از مغز دشمنان ساخته شده، به نوعی بر سر آن‌ها سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: فریاد پرچم تو قلب‌ها را از دشمن ربوده و مانند چهره‌ای که بر آب می‌تابد، خنجرها هم درخشان می‌شوند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دلربایی و زیبایی خسرو در آسمان تابناک است، همیشه غم در خاطرمان خواهد بود. این غم همچنان با نوشیدن شراب، مانند سایه‌ای بر زندگی ما باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: بر روی آسمان، خنده‌ی شباهنگ با لباسی تیره، مانند گل لاله که در دامانش قطره‌های شبنم نشسته است.

هوش مصنوعی: همچون اسب و سرنوشت و ایمان، که به در ورودی عمر تو بسته شده‌اند، روزها و شب‌ها به‌طور مداوم، کنترل و هدایت آن‌ها در دستان توست.

هوش مصنوعی: از گرمای تیغ تو، آب در آتش می‌افتد و بوی خوش گل که به خاطر خلقت توست، آهوهای چین را به شوق می‌آورد.

هوش مصنوعی: آسمان آوازه تو را پربار کرده و خورشید فکر تو در عالم روشنایی می‌بخشد. نام تو همیشه پابرجاست و روز دشمن تو تاریک و بدون نور است.

هوش مصنوعی: همیشه لباس فرمانروایی تو به زیبایی بر تن دارد و تیر قدرتمند و سریع تو همیشه بر دشمنان تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: پایداری حکومت و دین به ثبات عدالت تو وابسته است، و ثبات حق ملت به بقای مقام و جایگاه تو مربوط می‌شود.