هوش مصنوعی: ای سپیده صبح که با نور و لطافت خود، نام شمس دین را ستایش می‌کنی و از مشرق کلام و معانی جلوه‌گر شده‌ای.

هوش مصنوعی: هم کلمات تو باعث فخر است و هم معانی که درون آنها نهفته است، این نشان می‌دهد که هر دو جنبه تو، یعنی لفظ و معنا، ارزشمند هستند.

هوش مصنوعی: سخنان تو به خوبی شناخته شده‌اند و خصیصه‌های تو مانند اخلاق نیکویت، قابل ستایش است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند تو در هستی به وجود نیامده و فکر و اندیشه‌ات پرده‌های عالم را شکسته است.

هوش مصنوعی: چهره ی تو مانند نوری است که ستاره ها را روشن می کند و باعث زیبایی و تابش آن ها می شود.

هوش مصنوعی: جهان به قدری تحت تأثیر تو قرار گرفته است که چرخش آسمان نیز در دور خود به سرعت می‌چرخد.

هوش مصنوعی: آیا در باغی که به آن تعلق داری، زندگی‌ات را با زبان خودت توصیف نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: جهان پر از ناکامی است و درخت وجود تو از این حالات آسیب دیده و بی‌ثمر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که ارزش و عظمت چیزها مانند ستون‌های آسمان برای ما نمایان می‌شود، بر اثر فشار و زحماتی که بر دوش داریم، این عظمت ممکن است در نظرمان کوچکتر و خمیده به نظر برسد.

هوش مصنوعی: نه اینکه از مقام و جایگاه تو کسی گردی بپاشد، نه اینکه کسی عطر مدح و ستایشت را شنیده باشد.

هوش مصنوعی: از دل من بشنو که چگونه غم و اندوه من از دل مثل یک انار شیرین و متلاشی شده است.

هوش مصنوعی: من یک دستار کهنه و فرسوده دارم که با هنر و بزرگواری پرورش یافته است.

هوش مصنوعی: از آسمان قدیمی چیزهای زیادی وجود دارد و از کثیفی مانند روغنی که روی کاغذ ریخته، نشانه‌هایی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: هوش و زیرکی در دل او وجود دارد، اما نحوست و بدبیاری در کنار او آرام گرفته است.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های او، ماهیت و عمق وجودش از هم گسسته است و از پیوند و ارتباطش، چهره و جلوه‌ای از موفقیت و خوشبختی دور شده است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها قبل از اینکه چرخ زمان شروع به گردش کند، در بافت این زمان وجود داشتند و پیش از شکل‌گیری مکان، تار آن را بافته بودند.

هوش مصنوعی: در روز اول خلقت آدم، او به وسیله پرگار شکل‌گیری یافت و در همین حال، صد راه برای نفوذ شیطان در وجودش فراهم شد.

هوش مصنوعی: به خاطر نیکوکاری‌ها و خوبی‌هایی که انسان انجام داده، در برابر آن، شیطان تلاش می‌کند تا او را به سمت اشتباهات و گناهان سوق دهد.

هوش مصنوعی: گاه لباس عروسی بر تن می‌کند و گاه آن را کنار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: گاهی او را لباس شبانی می‌نامند و گاهی عمامه‌ای بر سر دارد. گاهی به خواب رفته و گاهی در حال خواب‌آلودگی است.

هوش مصنوعی: من هدیه‌ای دارم که در زندگی هیچ چیز مشابه آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به دلیل نگرانی و افکار آشفته‌ام، پیر عقل و اندیشه‌ام از تنهایی و آرامش درونم دور شده و بی‌خيالی را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: از توصیف ویژگی‌های او، طعم شیرین کلماتم مانند شراب عشق است که هیچ وقت معنایش را نچشیده‌ام.

هوش مصنوعی: من نه خود را به آتش می‌زنم و نه کسی در این امر از من چیزی می‌پذیرد، زیرا این حالتی است که هیچ‌کس نمی‌خواهد به آن دچار شود.

هوش مصنوعی: برای درک عمیق زیبایی‌های زندگی و معناهای واقعی آن، باید از موانع و مشکلات عبور کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم به درک و دیدی عمیق‌تر دست یابیم.

هوش مصنوعی: از خارهایی که در گرداب روزگار وجود دارد، نسیم گل‌های صدبرگ، نشانه‌ای از خوشبختی و سعادت به تو وزیده است.