هوش مصنوعی: بزرگان با احترام و عظمت در مقابل غو به صف ایستادند، در حالی که صدا و جرس به گوش می‌رسید و جلوه‌ای زیبا از ماه در آسمان نمایان شده بود.

هوش مصنوعی: به پسر مالک سپهدار گفت: ای کسی که مانند شمشیری تند و محکم هستی.

هوش مصنوعی: تو نماینده من هستی که مرا به خواب عمیق می‌بردی و بر روی تخت آرامش می‌نشانیم.

هوش مصنوعی: با دوستان خود مهربان باش و با دشمنان به شدت برخورد کن و از ابزار جنگی مانند شمشیر و تیر استفاده کن.

هوش مصنوعی: احساس عشق و شوق بزرگی در دل من به وجود آمده است، به طوری که تمایل به طبیعت و ماجراجویی در دشت‌ها و جستجوی شکار در وجودم زنده شده است.

هوش مصنوعی: او این کلمات را گفت و سپس ابراهیم، آن قهرمان پاک و با ایمان، را به جای خود نشاند.

هوش مصنوعی: در میان چمن‌زار، او از نظر دیگران پنهان شد و به سمت دشت و بیابان رفت.

هوش مصنوعی: سپهبد پرچم قدرت شاهانه را برافراشت و پس از آن دل خود را به بخشندگی و کمک به دیگران مشغول کرد.

هوش مصنوعی: با آمدن او، تمام سرزمین‌ها رونق یافتند و دل‌ها از زنجیر غم رها شدند.

هوش مصنوعی: روزی، گروهی از دوستان بدخواه، در برابر امیر، نقشه‌ای پلید و شوم طراحی کردند.

هوش مصنوعی: گفتند: ای سرور بی‌همتا، این مرد نیکوکار را به خاطر چه می‌خواهی که به او بد بگویی؟

هوش مصنوعی: خداوند خالقی است که ذاتی دارد و کلامش همواره تازه و نو می‌شود، در حالی که داستان‌های قدیمی را دوباره روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در هنر شعرگویی، او با کلام زیبا و دلنشین، مانند یک جادوگر عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: این شخص با کسی که در کربلا قرار دارد دشمن است و نه با خدا، بلکه او همان شیطان است.

هوش مصنوعی: از گذشته با شاهی که اهل وفا و درستکاری است، در نبردی در کربلا مواجه شده‌ام.

هوش مصنوعی: شخصی که دانشمند و با تجربه است، به امیر جهانجو می‌گوید: ای امیر، یک نکته راست و真 را بشنو و قبول کن.

هوش مصنوعی: نیمه من، فرزند دختر پاک، به جنگ نوه پیامبر نرفتم.

هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر، نیمه‌ای از دشمنان دین هستم، اما اگر تو مرا از خودت جدا کنی، دیگر هیچ دوستی میان ما نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: او به شدت سوگند می‌خورد و در حال ناله و زاری است، و همین سوگند و زاری او هر لحظه بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: که من هرگز با حسین (ع) در برابر دشمنی بدی نکردم، بلکه بدی‌ها را به یزید نسبت می‌دهم.

هوش مصنوعی: به او گفت فرمانده شمشیرزن: اگر با پادشاهی که در خون خود غرق است، روبرو شوی.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و دشوار نگران نباش، زیرا می‌توانی از من کمک بگیری و به آرامش برسید.

هوش مصنوعی: تو هیچ بدی نکردی، ولی اگر کسی به تو بدی کند، ما هرگز مثل تو با او رفتار نخواهیم کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که شخصی از مقام و شخصیت یک فرمانده یا اسپهبد آگاه می‌شود، درباره‌اش شعری زیبا و دلنشین می‌سراید و او را ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: او در آن شعر، به نیایش خداوند پرداخت و چون شایسته‌ی او بود، ستایش کرد.

هوش مصنوعی: او به کسی گفت که تحت تربیت مرتضی قرار دارد که بدی همواره همراه سرنوشت اوست.

هوش مصنوعی: تو قبلاً در میدان جنگ به خدمت فرزند مرجانه مشغول بودی.

هوش مصنوعی: دوستی با دشمن پیامبر (ص) برای مردان با شجاعت و نیکو، درست و پسندیده نیست.

هوش مصنوعی: گفتگوکننده با احساس درد و رنج ابراز می‌کند که این وظیفه فردی است که سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: به دنبال ثروت و مال هستند تا به خاطر آن به ستایش خولی و حرمله بپردازند.

هوش مصنوعی: این گروه نمی‌تواند دینی صحیح داشته باشد، نفرت بر چهره این افراد باد.

هوش مصنوعی: سپس باد، بوی بد و آزاردهنده‌ای را به وسیله عذاب خدای خلق‌کننده جان منتشر کرد.

هوش مصنوعی: ای بی‌همتا، برای خوراک و پوشاک من، شغف من بدمدحی است از آن بدسگال.

هوش مصنوعی: دل من ناراضی و خشمگین بود، اما زبانم به ستایش او مشغول بود. در نتیجه، آیا ستایش او چه فایده‌ای داشت وقتی که درونم اینگونه بود؟

هوش مصنوعی: ابراهیم گفت: مردم بیشتر از آنچه که شایسته است، به نادانان خدمت می‌کنند.

هوش مصنوعی: سپهبد وقتی فهمید آن مرد کیست، به او دویست دینار داد.

هوش مصنوعی: گفت: از ابراهیم چیزی دریافت نکن و به مدح خولی و حرمله نپرداز.

هوش مصنوعی: بمان تا وقتی که شیر، زنجیرش را رها کند و به کاخ دلیرترین امیر بیاید.

هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌خواهی به دست بیاور، با دست قدرت و اراده‌ات اقدام کن؛ چرا که در این دنیا، دستیابی به چیزها به آسانی ممکن است.

هوش مصنوعی: او به او پاسخ داد که ای بخشنده و راد، تو بدون هیچ مشابهی هستی و من با حیلت و تدبیر به دنبال کمکی از تو هستم.

هوش مصنوعی: از پول و ثروت چیزی که به یاد من بود به من دادی، اکنون دیگر شایسته‌ام نیست که از تو چیزی بگیرم.

هوش مصنوعی: لطفاً بر این بنده بخشش کن و به او اجازه بده تا به خانه برگردد.

هوش مصنوعی: در خانه‌ام تعدادی از وابستگان وجود دارند که به خاطر من در رنج و نگرانی زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانند که این مرد سالخورده چه لحظات تلخ و شیرینی را در زندگی خود تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: سپهبد به او گفت: ای حقه‌باز، پیش از این با فرزند مرجانه چه کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: سال‌ها تو در خدمت ما بودی، حال چرا از ما دوری؟ برگرد و زندگی‌ات را با ما ادامه بده.

هوش مصنوعی: از رفتار تو بسیار شگفت‌زده‌ام که پس از تو هیچ کس به این راحتی از انسانیت فاصله نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو و کارهایت دچار تردید شدم. اگر کسی بداند و هنوز در اینجا بماند، نتیجه چندان خوشایند نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به او گفت، ای فریبکار و بدذات، تو که نامی نیکو و مهربان داری.

هوش مصنوعی: من فقط به راستی و صداقت مشغولم، اما در درونم افکاری دیگر دارم.

هوش مصنوعی: این بیت به اشاره به شخصی به نام عبدالله کامل است که در گذشته از او یاد شده و در اینجا به یادآوری او و ویژگی‌های خاصش پرداخته شده است. به طور کلی، این اشاره به امکان دسترسی به دانش و فضایل او دارد.

هوش مصنوعی: وقتی در صحبت کردن به او اشاره کردم، نه اسم او را آوردم و نه به او چیزی گفتم، چون نمی‌خواهم در جایی بمانم که عزت و مقامم پایین بیاید.

هوش مصنوعی: اگر با نگاهی گرم و مهربان به من بنگری، به جای مجازات من بابت کار بد، من را به خاطر خوبی‌هایم می‌بخشی.

هوش مصنوعی: ابراهيم به او گفت: همین جا بمان، چون زنان بد نیکو نمی آیند، ای بدگمان.

هوش مصنوعی: من به حکم مروان، که فردی پست و ناپسند است، تبدیل می‌شوم، زیرا هیچ کس را بداندیش‌تر از او ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: خداوند به پیامبر پاک پیام رساند و دین شاه لولاک را به او سپرد.

هوش مصنوعی: پیامبر با گفتار نیکو و پاک خود به هیچ وجه به فکر بد نیست و از فکرهای نادرست خود را دور نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: تو نباید از چیزهایی که نمی‌دانی ترسیده و ناامید باشی، چون تو از مروان بدتر نیستی.

هوش مصنوعی: دل‌های آرام خود را در این جمع به هم پیوند دهید و از کلام و سخنان خودتان بهره ببرید.

هوش مصنوعی: یک شعر در ستایش همسر پاک و بزرگوار علی (ع) و پسرعموی پیامبر (ص) سروده شده است.

هوش مصنوعی: هر بیت شعر که به زیبایی و به خوبی سروده شود، مانند این است که خداوند به تو خانه‌ای در بهشت هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: فنون پیشه گفت: امشب لطفاً به من اجازه بده که از آسیب‌های زمان در امان باشم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم شعری زیبا و لطیف درباره وصف سازنده‌ی شمشیر ذو الفقار بگویم.

هوش مصنوعی: در آن شب، فرمانده مهربان به جوانی که دلش از ناپاکی پر بود، کمک کرد و او را شاد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که شب به پایان می‌رسد و روز فرا می‌رسد، مردی که از علم و سخن آگاهی دارد، در دل دریاهای صحبت و گفتگو غرق می‌شود و به عمق معانی و سخن‌های باارزش می‌پردازد.

هوش مصنوعی: دل او گنجینه‌ای از اسرار الهی است، بنابراین نمی‌تواند شیر خدا (علی) را ستایش کند.

هوش مصنوعی: هنگامی که چهره‌ی خورشید مانند گردانی به بیرون می‌آید، پرده‌ی آسمان را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: روز روشن و درخشان، همانند خورشیدی که در آسمان در می‌تابد، از جا برخاست.

هوش مصنوعی: سخنگو را خدمتگزاران امیر گرفتند و به حضور او بردند.

هوش مصنوعی: فرمانده به او گفت: ای باهوش و زیرک، شعری را که دیشب گفتی، بخوان.

هوش مصنوعی: او گفت: کی شعر تازه‌ای از فکری که با اندوه در آمیخته باشد، سروده می‌شود؟

هوش مصنوعی: صحبت کردن باعث شادمانی دل‌ها می‌شود و می‌تواند دل‌هایی را که گرفتار غم هستند، آزاد کند.

هوش مصنوعی: در اینجا، اسپهبد شیرگیر پرچم و نماد امیر را برافراشته است.

هوش مصنوعی: زنخجیر (یا زنگوله) به زودی بازگشت و وقتی ابراهیم او را دید، به او احترام گذاشت و نماز خواند.

هوش مصنوعی: وقتی بر جایگاه مختار نشست، به سپهدار شاد گفت: ای نیکزاد.

هوش مصنوعی: کدام شخص است که در این وضعیت گرفتار شده و با این حال، سرش را به پایین انداخته و در سکوت ایستاده است؟

هوش مصنوعی: عبدالله، که یک انسان کامل و جستجوگر نام است، آن سرو را که دارای گوش‌های ناپاک است، مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کسی از قدرت و توانایی‌های خود استفاده کند، قادر است موانع و مشکلاتی را که در برابرش وجود دارد، از سر راه بردارد. به عبارت دیگر، زمانی که فردی بر قدرت و نفوذ خود تکیه می‌کند، می‌تواند بر سختی‌ها غلبه کند و از بندهایی که او را محدود می‌کنند، رها شود.

هوش مصنوعی: به مختار گفت: این فرد زشت و بدذات، فرزند سعد پست و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، پادشاه بزرگ و فرمانروا، نگهدارنده و هدایت‌گر نیروهای خود به شمار می‌رفت و در شهر نینوا، زندگی و تلاش خود را سپری می‌کرد.

هوش مصنوعی: به دفتر نوشته‌ای که این دین را نابود بشمار. چه سواران و چه پیاده‌ها، همه جزو سپاه هستند.

هوش مصنوعی: این فرد شرور که در جبهه جنگ قرار دارد، مسئولیت مهمی دارد و در میانه دشواری‌ها و خطرات، نقش کلیدی ایفا می‌کند.

هوش مصنوعی: آن دشمنان را می‌شناسد که با کمترین نیرو، راه مبارزه را در پیش گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به من آسیب رسانده، نام ناپسند او را در دفتر خاطرات خود ثبت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو دائما می‌گفتی که در جنگ به سپاه خبری از کینه‌توزی نباشد و باید از انتقام و دشمنی دوری کنند.

هوش مصنوعی: خداوندی مهربانی که دارای سخن و گفتار است، و نام او که برای بی‌نظیر بودنش است، به خاطر خشم و خشم آلود گی که دارد، اشاره شده است.

هوش مصنوعی: مختار به او گفت: ای انسان بدسرشت، نام کسانی را که به یاد داری، بگو.

هوش مصنوعی: بگو از آنچه که در کربلا مشاهده کردی، در آن سرزمین پر از درد و آزمایش.

هوش مصنوعی: گفت: ای فرد آگاه و بداندیش، پرده‌ای را که رازهای پنهان در آن نهفته است، از مقابل تو کنار می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر به من سوگند سختی بدهی و امانم کنی، من هم می‌بخشم و بر جان تو منت می‌گذارم.

هوش مصنوعی: مختار می‌گوید که من از خداوند پشتیبانی و حمایت نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای چشمانت را ببندی یا بر لب خشک خود، آبی نریزی، بیفت!

هوش مصنوعی: تو با شه و جان من بدی کردی و نمی‌توانی از من که زنده‌ام، رهایی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: بگو که اکنون از من بپرسند که چه کار کنم، در حالی که تو با دلتنگی و غم نوشته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر به من آسیب برسانی، می‌توانم با قدرت و تندی، تو را تنبیه کنم، ای فرزند ناپاک.

هوش مصنوعی: او گفت: طومار سپاه کوفی را که در مشکوی است، از جفت من پس بگیر.

هوش مصنوعی: پرستنده رفت و سریعاً همان ورق را آورد که من بر روی آن نوشته بودم.

هوش مصنوعی: مختار از آن فرد بد نژاد پرسید: بگو تا از نیروهایت چه خاطره‌ای داری؟

هوش مصنوعی: مرآن بی‌نظران چه اهمیتی دارند؟ آیا پیاده‌ها در نظر گرفته می‌شوند و یا سواران؟

هوش مصنوعی: در وسط یک گردهمایی شاه، چه تعداد از دوستان و آشنایان او در کنار او هستند؟

هوش مصنوعی: چند نفر از پیروزان جنگ را به خاطر بداندیشی در میدان نبرد کشتند؟

هوش مصنوعی: شخصی می‌پرسد که در کربلا چند نفر از سپاه دشمن به دست امام حسین (ع) کشته شدند؟ و در ادامه اشاره می‌کند که به یاد آن‌ها و برای یادآوری آن پیروزی، از مشکوی که در آن نامی از آنها است، از من درخواست دارد.

هوش مصنوعی: به او گفت: آن لشکر نامناسب، سوارانی به تعداد هزار و صدو بیست نفر داشت.

هوش مصنوعی: در آن دشت وسیع و پر از زراعت، فردی را می‌بینم که به سختی در حال حرکت است و چنان شاد و خرسند به نظر می‌رسد که انگار هزار قلعه‌ی بزرگ را فتح کرده است.

هوش مصنوعی: دلیران و حامیان شاه، تعدادشان به هفتاد و یا هشتاد نفر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدی مرد با هجده جوان دلیر، همانند شیران درنده‌ای است که از نژاد زهاشم برخاسته‌اند.

هوش مصنوعی: زنی را معرفی می‌کند که از نظر جایگاه و ویژگی‌ها، برتر از دیگران است و در رده‌ای قرار دارد که از بیشتر آن‌ها بهتر و زیباتر است. او از دیگران بالاتر است و در میان آن‌ها جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: در جنگی بزرگ، سپاهیان کوفی به تعداد زیادی کشته شدند و بعد از آن بسیاری دیگر به میدان آمدند و ادامه دادند.

هوش مصنوعی: بزرگانی که کشته شدند، تعدادشان به هزار و سیصد مرد جنگی می‌رسد.

هوش مصنوعی: از آن روز که خسرو واقعی دست یلی را از آستین بیرون آورد، یعنی قهرمانی واقعی به صحنه آمد.

هوش مصنوعی: به دست و شمشیر آن راهنما شد، فراموش کرده است جنگ و مبارزه شیر خدا.

هوش مصنوعی: همه به خاطر آن شاه بی یار، گریه و زاری کردند.

هوش مصنوعی: دژخیم (نگهبان یا حاکم) را دستور داد که آتش را برافروزد تا این شخصِ گنهکار و شرور را بسوزاند.

هوش مصنوعی: از سوزاندن او هیچ دریغ نکن، چرا که بعد از این که پوستش را با تیغ کندی، دیگر هیچ چیزی از او باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: غلامان او را به زور از درگاه مختار بیرون کردند و دور کردند.

هوش مصنوعی: چرم او را جدا کردند و سپس به سرعت به آتش انداختند که موجب بلند شدن دود شد.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه بو خلیق شرور را کشتند، یک مرد در حضور امیر ظاهر شد.