هوش مصنوعی: حالا دوباره به سخنان من گوش کن که در مورد فرمانروای بدخواه و پست‌فطرتی حرف می‌زنم که در ظاهر و باطنش تیره و تار است.

هوش مصنوعی: چه کسی بود آن شخص بی‌هویت که عمر خود را به نابودی سپرد و بر او که مردی ناپاک است، نفرین باد.

هوش مصنوعی: او در جنگ با حسین (ع) فرمانده بود و خصومتی که با خاندان پیامبر داشت، هدفش بود.

هوش مصنوعی: وقتی اسحاق از ماجرای خود باخبر شد، ترس او باعث شد که رنگش مانند کاه زرد شود.

هوش مصنوعی: او به خود گفت: ای دشمن خدا، از روی پیامبر خدا خجالت بکش.

هوش مصنوعی: آیا این کار را کردی که حسین علی (ع) را به شهادت برسانی تا یزید خوشنود شود؟

هوش مصنوعی: به هیچ وجه از ثروت و امکانات دیگران استفاده نکرده‌ای، پس باید بدانی که روزگار تو هم مانند گذشته خواهد گذشت و تغییر نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر مرد باشی، هرگز نخواهی توانست از مشکلات و سختی‌ها فرار کنی؛ چرا که همیشه باید در مقابل چالش‌ها ایستادگی کنی و با آن‌ها مواجه شوی.

هوش مصنوعی: در این دنیا، خفت و ذلت برای توست و از همین دنیا، شرم و ننگ برای تو به همراه دارد.

هوش مصنوعی: تو چه گناهی کردی به فرزندان رسول خدا (ص) که حضرت فاطمه (س) از تو بیزار شد.

هوش مصنوعی: اگر امیری مثل مختار به قدرت برسد، بر ظلم و ستمی که خسرو نینوا انجام داده، مجازات خواهد داد.

هوش مصنوعی: در کوفه، چگونه می‌توانی به زندگی راحت و خوشی بپردازی؟

هوش مصنوعی: به خودت برگرد و به فکر کارهای حکیمانه و خردمندانه باش، نه به استفاده از زور و قدرت.

هوش مصنوعی: وقتی که این سخن را بدشگون و بدشانس بیان کرد، دل پر از اندوه و غم به سمت یاری و همدردی روی آورد.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای شریک با ارزش، در دل آرزویی دارم که مخفی نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: تو آرزوی مرا برآور و دل مرا که خواهان شادی و کامروایی است، مجروح نکن.

هوش مصنوعی: تو خواهر مهربان مختار هستی، از نژاد ثقیف و دارای ویژگی‌های خوب و نیکویی.

هوش مصنوعی: من دو فرزند دارم که مانند گل در باغ و همچون خورشید در خانه‌ام می‌درخشند و متعلق به تو هستند.

هوش مصنوعی: آیا تو اینگونه دوست داری که من بی ارزش شوم؟ آیا تو باعث شده‌ای که من در غم و اندوه روزگار گرفتار شوم؟

هوش مصنوعی: به سوی برادر خوشبخت و شاد حرکت کن و از او درخواست امان و محافظت کن، زیرا او انسان پاک و نیکوکار است.

هوش مصنوعی: از این پس به خاطر شرمندگی نسبت به خداوند، خود را به بندگی او درمی‌آورم.

هوش مصنوعی: شاید همان تاریکی که من ایجاد کردم، بخواهد مرا ببخشد به خاطر نادانی و بی‌فکری‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه من به دلیل بی‌قراریم، گناهکارم، اما خالق جهان مرا نمی‌بخشد.

هوش مصنوعی: من آن کسی را که به خون من آغشته است، خداوند می‌دانم، چون او را همچون کسی که کشته‌ام، احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای پاکدل، به من نگاه کن و مرا خوار نکن، عنان زندگی‌ام را از کمک کردن به من مگیر.

هوش مصنوعی: او گفت، مرد ظالم با چشمانش همواره ظلم و ستم می‌کند و دل‌های مردم را به درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: به جلو، پلید بودن خودت را بر خاک ریش سپید خود بمال.

هوش مصنوعی: زمانی که این زن بداندیش، رفتار شوهرش را ببیند، از کار و فعالیت او ناامید و دلخور شده و دلش پر از درد و اندوه می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از یک شخص است که با وقار و اعتماد به نفس به سمت مقام و منزلت خود می‌رود و در مسیرش به برادرش که نامش فرخ است، نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که او چشمش به برادرش افتاد، به شدت از دوری او ناراحت شد و به زمین بوسه زد.

هوش مصنوعی: با مژگان خود بر روی زمین خاکی کشید و از شرم چیزی نگفت و بخاطر آن تحت تأثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی مختار آن همه ناله و گریه را دید، اشک‌هایش همچون خون دل می‌سوزند و جاری شدند.

هوش مصنوعی: آدم نابینا از جمله افرادی است که نمی‌تواند ببیند، اما به امیدی که در دلش دارد، به نوعی به زندگی ادامه می‌دهد. اگر کسی در مقابل او به امید پشتیبانی و راهنمایی به او نگاه کند، این احساس به او قدرت و امید بیشتری می‌دهد.

هوش مصنوعی: به او گفتم: این ناله و فریاد برای چیست؟ چرا به خاطر کسی که با او هم‌بستر هستی اینقدر ناراحت و نالان هستی؟

هوش مصنوعی: کجا می‌تواند خداوندی که جهان را خلق کرده، جایی را بپسندد که من بی‌قرار و مضطرب از پشت در ایستاده‌ام؟

هوش مصنوعی: وقتی تو خواهرم ظاهر شوی، می‌توانی نسل و نام خانوادگی مرا خراب کنی.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که آن شخص بدجنس در دلش نیتی زشت دارد و در ظاهر ممکن است به عنوان هم‌پیمان و هم‌چشمی به نظر برسد.

هوش مصنوعی: لشکر از کوفه به سمت کربلا حرکت کرد تا با فرمانروای اهل وفا بجنگد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه، ملک آسمانی را نابود کرد و سرزمین دنیوی را به هم ریخت.

هوش مصنوعی: زمانی که از کربلا به کوفه بازگشتی، در سرت جمعیتی گرد آمده بود و به تو اهمیت می‌دادند.

هوش مصنوعی: اگر تو پلیدان را نابود کرده بودی، آن‌گاه کسی دیگر می‌توانست تو را در پاکی و دینداری یاری کند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسی که خرما دارد و خواهر ندارد، زیرا برادرش هم درخشان نیست.

هوش مصنوعی: وقتی خواهر این حرف‌ها را از برادر شنید، به خاطر شرم و خجالت صورتش تمام خونش برآمد و گونه‌هایش پر از رنگ شد.

هوش مصنوعی: از سینه کسی صداهایی مانند زنگ در می‌آید، انگار که به خاطر شرم برادرش، نفس او به طور مداوم به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: برادرش با حالتی خجالت‌زده و آهسته به او جواب داد.

هوش مصنوعی: به یاد کسی می‌آورید که با شجاعت و نامی که دارد، مهمانان جهان را به خوبی پذیرا می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که این اشتباه پیش آمد، تو بودی که به فساد ابن زیاد گرفتار شدی.

هوش مصنوعی: به ناگاه به فکر افتادم که اگر به توازن نرسم، ممکن است به چیزی زشت و ناپسند دچار شوم.

هوش مصنوعی: اگر نبود که من به خاطر او دست به شمشیر نمی‌زدم، ای فرمانروا، افسوس!

هوش مصنوعی: همین حالا که در این سرزمین و زندگی خود هستی، هر کاری که می‌دانی درست است، انجام بده.

هوش مصنوعی: امیر به او فرمان داد که در اینجا بماند، چرا که زمان تو هنوز به پایان نرسیده است.

هوش مصنوعی: زن زایوان مختار از آنجا نرفت و در محل مشکوکی باقی ماند.

هوش مصنوعی: وقتی آن جوهر باارزش و زیبا، که در شخصیتش زشتی وجود داشت، متوجه شد که همسرش به سمت کوچه نرفت و برنگشت، دچار افسوس شد.

هوش مصنوعی: به خود گفت: بهتر است به جایی بروم که از این شهر شلوغ و پرآشوب دور باشم و در امان باشم.

هوش مصنوعی: شبی که مانند دل خودم تاریک و غم‌انگیز بود، بر فراز کوه بزرگی نشستم و فکر کردم.

هوش مصنوعی: دنیا به عنوان دشمن سبط (فرزند) آن کس که بهترین انسان‌هاست، از کوفه خارج شد و آرزوهای نادان‌ها برآورده نشد.

هوش مصنوعی: تا صبح، به سختی در حال طی کردن راه است، مانند مردی بدبخت و شوم که به طور کامل ویران شده است.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که صورت آفتاب را نشان داد، پشت اسب چشم او در خواب گرم بود.

هوش مصنوعی: شتر پس از اینکه مسیرش را طی کرده بود، دوباره به دروازه کوفه بازگشت و همسفر شد.

هوش مصنوعی: وقتی که هیون در شهر ظاهر شد، بیدار شد و به خواب عمیق خود پایان داد.

هوش مصنوعی: وقتی که این انسان بدجنس و زشت‌کیش را دید، شگفت‌زده و گیج ماند که چه کار باید بکند.

هوش مصنوعی: بترسید و در مشکوی خود به یاد کارهای بد، بارها پشیمان شوید.

هوش مصنوعی: به پسرش گفت: چند وقت باید رازی را از تو پنهان کنم؟

هوش مصنوعی: برو به درگاه معشوق خود و ببین مادرت چه خبرهایی برای تو آورده است.

هوش مصنوعی: بگو: ما دو نفر به تو پناه آورده‌ایم و از مشکلات فرار کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ببخش که بر جان بی‌خوشی ما، رهایی از گرفتارهای غم را فراموش کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: به هر روشی که مورد پسند امیر باشد، برای رسیدن به درب، اعتبار و اطمینان لازم را به دست آور.

هوش مصنوعی: در زمان مرگ، خفص به مختار گفت سخنانی که از دروازه‌ی بی‌دینی شنیده است.

هوش مصنوعی: مختار به او گفت: کجا می‌خواهی بروی؟ بمان که می‌خواهم به تو نامه‌ای از امنیت بدهم.

هوش مصنوعی: سپس آن مرد بزرگوار و محترم به پرستنده خیرخواه گفت: بچه من کجاست؟

هوش مصنوعی: به طور پنهانی به محل بن سعد برو و سرانجام بدن پلیدش را به خون آغشته کن.

هوش مصنوعی: سر خود را به نزد من بیاور، که خوشنودی تو برای من مانند شادی پادشاه حجاز است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من بگوید که کلاه مرا به سمت من بیاورید.

هوش مصنوعی: بدان که در نبرد، هیچ چیزی نمی‌تواند مانع ضربه تیغ شود، پس ای جنگجو، آماده باش.

هوش مصنوعی: به خوشحالی و شادابی، خوبی‌ها وارد خانه‌ای شدند که ریشه‌اش درست نیست.

هوش مصنوعی: وقتی او را از دور دید، فردی شرور و پلید، دلش از زندگی ناامید و بریده شد.

هوش مصنوعی: یک خدمتگزار داشت که به او گفت: «ای بنده‌ی با شریف و آزاد رفتار، به سرعت بیا!»

هوش مصنوعی: لطفاً کلاهم را به من بده تا آن را بر سر بگذارم و در این جمع حاضر شوم.

هوش مصنوعی: کسی که به جنگ و رزم علاقه دارد و می‌خواهد شمشیر به‌دست بگیرد، نباید به دنبال کلاه باشد. این بدان معناست که فرد باید بر روی هدف اصلی خود تمرکز کند و از موارد حاشیه‌ای دوری کند.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای شخص زشت و بی‌فکر، من کلاهی از پر پرندگان بر روی سرت می‌گذارم.

هوش مصنوعی: کسی به او گفت که اگر برگردنش ضربه‌ای بیندازند، او جان ندارد و نمی‌تواند زنده بماند.

هوش مصنوعی: روح پلید او از بدنش خارج شد و به جهنم رفت تا به میهمانی دیو برود.

هوش مصنوعی: یک رشته به پای او بستند و او را از خانه بیرون کشیدند.

هوش مصنوعی: وقتی کودکان او را دیدند، جسم ناپاکی را دیدند که از خانه‌اش شر و بدی خارج شده است.

هوش مصنوعی: همه به دور او جمع شده‌اند و زشتی‌ها را بر وجودش ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: زن و مرد به سرعت بر روی جنازه‌اش چوب و خاشاک و سنگ می‌زدند.

هوش مصنوعی: وقتی که یک لحظه از کشتن او گذشت، تن او همچون مشک پر از باد شد و بزرگتر شد.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، عذابی از سوی خداوند بر او نازل شد و کاملاً او را فرا گرفت.

هوش مصنوعی: بوی ناخوشایند او به فاصله‌های دوری رفت و با این حال، باعث شد که فکر و ذهن مردم هم تحت تأثیر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: جوان با فروتنی و ادب، سرش را به سمت مختار، شخصی با دانایی و روشنفکری، فرو می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی سپهبد آن شخص بی‌عمل را دید، به یاد سرایتی از پادشاه افتاد.

هوش مصنوعی: دل لطیف و حساسش پر از اندوه شد و به شدت فریاد زد و خاک را به حالت اعتراض بر سر پاشید.

هوش مصنوعی: او به شدت ناراحت و غمگین گفت: ای پادشاه، جان و سر من فدای تو باد.

هوش مصنوعی: ای کاش در آن زمان که در کربلا بر سر تو باران ظلم و ستم نازل شد، اتفاق نمی‌افتاد.

هوش مصنوعی: در کنار دو رود که در حال جریان هستند، دشمنت باعث شد که در لحظه‌ای که تشنه‌ای، سر تو از بدنت جدا شود.

هوش مصنوعی: پس از تو، ای عزیزم، چرا دنیا اینقدر خراب و ویران است؟

هوش مصنوعی: چرا خرد نتوانست چرخ را بشکند؟ مانند این است که دشمن پیراهن را از تن تو کند.

هوش مصنوعی: افسوس که بوی خوش تو به خاک تبدیل شد و آب غسل بدنت به خون پاکی مبدل گشت.

هوش مصنوعی: به یاد جوانی تو و یا از ابوالفضل فرخ نژاد به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم داستانی از شهزاده قاسم بگویم یا از عروسش روایت کنم.

هوش مصنوعی: اگر برای لحظه‌ای در زمانه‌ای که در آن هستم سر بلند کنم، حتی اگر برای کشتن دشمن تو از حق خودم بگذرم، در این دنیا نمی‌پاید.

هوش مصنوعی: پس از اینکه به طور غم‌انگیزی ناله کرد، گفت: "چرا سرکه پلید و زشت تو را دیدی؟"

هوش مصنوعی: او گفت: ای سرور، این سر مشهور، پدر من است که در جمع ما حضور دارد.

هوش مصنوعی: پس از او زندگی برایم معنا ندارد و هیچ لحظه‌ای در دنیا را بدون خوشبختی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: فرخ امیر به او پاسخ داد و گفت: ای شریر، نگران نباش و غمگین مباش.

هوش مصنوعی: اکنون طبق میل و خواسته تو عمل می‌کنم، زیرا پدر همچنان منتظر توست.

هوش مصنوعی: او به نگهبان گفت که سر از بدن آن بدبخت جدا کند.

هوش مصنوعی: از درگاه آن ستمگر، او را به شدت مجازات کرد و سرش را از بدنش جدا کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به شخصی اشاره می‌شود که از روی دلسوزی و حسن نیت، دیگران را به فعالیت و جنب و جوش وامی‌دارد و پس از آن، به آن‌ها انرژی و فرصت‌های جدیدی می‌دهد تا بتوانند با تمایل و انگیزه بیشتری به کارهای خود ادامه دهند.

هوش مصنوعی: سپس آتشی زبانه کشید و بدن هر دو فرد ناپاک را پاک کرد و سوزاند.

هوش مصنوعی: بعد از آن، فرخ امیر دستور داد تا سرخفص، بن سعد و شمر شریر را بیاورند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف وقوع یک سفر به یثرب اشاره دارد، جایی که شخصیتی بزرگ و مهم به عنوان پیشوای دین و رهبر سجده کنندگان، نقش مهمی در آنجا ایفا می‌کند.

هوش مصنوعی: برای مختار خوشی و پیشرفت آرزو می‌کنم، زیرا خداوند او را از شرّ دشمنان و بدکرداران نجات بخشیده است.

هوش مصنوعی: به عذاب شدید دوزخ خواهد رفت بن‌سعد، شمر و یزید که هر کدام به خاطر اعمال ناپسند خود مستحق این عذاب هستند.

هوش مصنوعی: حالا دوباره بشنو که وقتی بوذخیلیق از جام تلخ و دردناک زندگی نوشید، چه حالتی به او دست داد.

هوش مصنوعی: روزی مختار در هنگامی که خورشید در آسمان بالا آمد، چهره خود را به نمایش گذاشت.