هوش مصنوعی: زمانی که نامه به دست فرمانده رسید، از شدت غیرت و تعصبش، جانش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: ساز و دهل را به صدا درآورد و بر اسب سوار شد، بی‌صبر و شکیبایی، نمی‌دانست که در مسیر، بالا و پایین‌هایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در زمانی که سپاهی به سمت کوفه حرکت کردند، از طرف دیگر مختار نیز به نبرد آماده شده بود.

هوش مصنوعی: او همه یارانش را جمع کرد و درباره رفتار دشمن با آنها صحبت کرد و آنها را به کنش واداشت.

هوش مصنوعی: او گفت: من به راستی زندگی می‌کنم و از افکار غلط و نادرست دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر کس که از شما به سمت کوفیان برود، بدون آنکه آسیب و ضرری دیده باشد، نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: آنچه برای من باقی مانده است، همانند سنگ‌های زمرد ارزشمند است. زیرا یک نفر که با من هم‌نظر و هم‌راستا باشد، از صد نفر بی‌اعتنا و مخالف بهتر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: اگر حتی به‌تنهایی باقی بمانم، نگران نیستم، چون مرگ برایم ترسناک نیست.

هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که مرتضی (علی) تیغ مرا بر سر دشمنان نيدا کرده و به عنوان ابزار قضا و قدری که تعیین کننده سرنوشت است می‌شناسد.

هوش مصنوعی: من شر بلای جان‌خواران هستم و در این جهان، به دشمنانم می‌گویم که همه به جان من افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: اگرچه در جنگ و رهبری نیستم، باز هم از تلاش و کوشش خود دست نمی‌کشم.

هوش مصنوعی: من از پادشاهی پیروی می‌کنم که با شجاعت و تنهایی، به جنگ هزار و دویست دشمن می‌رود.

هوش مصنوعی: سردار او را به زمین انداختند و نتوانست به هدف درستش برسد.

هوش مصنوعی: دانش و علم از بین رفته بود و ارتش در میدان جنگ به شدت در حال شکست بود، ای پادشاه.

هوش مصنوعی: شاه از صدها هزار نفر نمی‌ترسید، اما من از گروهی کوچک می‌ترسم. بگذارید که مراقب باشم.

هوش مصنوعی: اگر به هر طرف بروم، تمام وجودم را به سمت حسین (ع) می‌برم و در پناه او قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: وقتی دوستان سخنان رئیس را شنیدند، همگی با هم و یکدل شدند، چه جوان و چه پیر.

هوش مصنوعی: گفتند: ای میر، ای سرور، ای پاک از نژاد پیامبر، تو حامی و پشتیبان فرزند پیامبر هستی.

هوش مصنوعی: همه ما به تو علاقه‌مندیم و احترام و حفاظت از تو را بر عهده داریم.

هوش مصنوعی: بیایید تلاش کنیم و زندگی‌امان را در حضور تو بگذرانیم و از این کار، به حقیقت بهشت دست یابیم.

هوش مصنوعی: جهان بدون تو، ای فرمانروای ما، هرگز نباشد و امیدوارم مرگ به ما قبل از به شکست رسیدنت نرسد.

هوش مصنوعی: بگو تا نوای جنگ بپیچد، زبی کسی نخواهد بود که چهره‌ی من را زرد ببیند.

هوش مصنوعی: از جمعیت دشمن دوری کن، زیرا با تو دوستانی هستند که جان‌های پاکی دارند.

هوش مصنوعی: تو به دنبال انتقام فرزند پیامبری هستی که خداوند به تو یاری خواهد رساند.

هوش مصنوعی: آسمان به خواسته تو می‌رسد و هیچ آسیبی از جانب دشمن به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: امروز و فردا شاهد خواهی بود که لشکری با راهنمایی زرهی از راه می‌رسد.

هوش مصنوعی: این گروه ظالم و بی‌رحم به زودی از بین خواهند رفت و در پی آن، سیلابی از خون به راه خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: هر چه وعده‌های حیدر (علی) باشد، درست است. اما ای سردار، اگر در ایمانم سست باشم، نمی‌توانم به این وعده‌ها اعتماد کنم.

هوش مصنوعی: از صحبت‌های آنها خوشحال شدم و نگرانی و تفکر زیادی در ذهنم شکل گرفت.

هوش مصنوعی: با نظر نیک و خالصانه، ستایش کردند سلاحشان را، هر آنچه را که سزاوار عفو بودند.

هوش مصنوعی: سپس گفت: وقتی که نای نواختن را آغاز کرد، به همراه آن، جنگ با دشمن شروع شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که همچون رومی زره بر تن کند و خود را به آن شکل بیافراید، باید بگوید که او به چه حالتی دچار شده است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که شیر دلیر در زمان نبرد اگر هم زره بپوشد، باز هم شیر همان شیر است.

هوش مصنوعی: ابروی زیبارویان مانند کمانی است که بر افراز آن‌ها قدرت و زیبایی خاصی وجود دارد، همانند سر اژدهایی که در حال درخشش و تجلی است.

هوش مصنوعی: شخصی است که مانند تیر رها شده‌ای است، و به همین دلیل بلای جان مردان شجاع و قوی مانند شیر و اژدها می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره شده است که سواری که بر پشت اسب نشسته، همچون آسمان وسیع و بی‌کران است که از بالای آن، نور ماه و خورشید به سمت زمین می‌تابد و می‌تواند هر کسی را خیره کند.

هوش مصنوعی: یک اسب نیرومند با پاها و سم‌های آهنین، از سر تا دم خود را پوشانده است.

هوش مصنوعی: سلاح را به‌دست گرفت و اسب را به‌سوی کوفیان راند، همان‌طور که آذر گشسب (شخصیت افسانه‌ای) عمل کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر این که خیلی از دوستداران و هواداران او به میدان آمدند، غوغایی در آسمان ایجاد شد.

هوش مصنوعی: او کسی بود که سپاهش به تعداد چهار هزار نفر بود، اما دشمن دو هزار نفر در مقابلش قرار گرفته بود.

هوش مصنوعی: وقتی او فرزند آشفته را دید، از ترس چهره‌اش مانند شنبلید (حیوانی که به راحتی نمی‌تواند آرام بگیرد) تغییر کرد.

هوش مصنوعی: کوفیان را نباید به این گمان برداشت که با ورود به حصار، دشمنانشان را به آسانی از میدان به در می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی آن‌ها او را دیدند که اینگونه آماده شده است، به سوی میدان نبرد رفت.

هوش مصنوعی: چهره‌های آن‌ها از ترس مانند رنگ سرخ زرنیخ در آمد و دنیا در چشمانشان به مانند چوب آبنوس تیره و جذاب به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: شجاع به آن‌ها فریاد زد و گفت: با روح شما دیو گوناگونی همراه شده است.

هوش مصنوعی: شما با رفتار و کارهای خود در دوره‌ای از کینه و دشمنی نشان داده‌اید که به زودی از این کارها پشیمان خواهید شد.

هوش مصنوعی: او این حرف را گفت و شور و شوقی در وجودش ایجاد شد، به طوری که به دنبال مرگ رفت.

هوش مصنوعی: دو گروه جنگجو مانند دو کوه به هم برخورد کردند و از خون آن‌ها، بر بدن اسب‌ها اثر گذاشت.

هوش مصنوعی: در آن فضای وسیع و پرهیاهو، نه دستانی بود که قدرت کنترل داشته باشند و نه پایانی که بتواند به حرکت درآید.

هوش مصنوعی: ابر مرگ به بارش افتاد و بارانش بدی به همراه داشت و سرها را به زمین می‌ساید.

هوش مصنوعی: در اعماق دریا، جوی آب از تو سرچشمه می‌گیرد و در آن دشت، تمام امواج به خاطر احساسات و اندوه تو بوجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن منطقه به قدری خون ریخته شده که به فاصله‌های دوری رنگ ارغوانی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: به دلیل خون‌های ریخته شده، زمین به رنگ سرخ درآمده و به نوعی مانند پارچه‌ای لطیف و گرانبها شده است.

هوش مصنوعی: مخترع گرانقدر و پیروز در تمام نبردها، همچون پرنده‌ای که به آرامی بر فراز آب‌ها می‌چرخد.

هوش مصنوعی: مانند شیری که در جستجوی شکار است و با دندان و چنگال خود خون را می‌شوید و تمیز می‌کند.

هوش مصنوعی: صدای طبل و موسیقی به گوش او همانند صدای زنگ نزدن برای کسانی است که مست و سرمست هستند، به نظر نمی‌رسد که تاثیری بر او بگذارد.

هوش مصنوعی: هر جا که تیغ او به کار می‌افتد، کسی از مردان نمی‌تواند در آنجا باقی بماند.

هوش مصنوعی: در برابر تیغ او، در حالی که به شدت می‌جوشی، گویی پرنده‌ای در حال پرواز است و نه اینکه آهنی باشد.

هوش مصنوعی: جوانان چنان برای او فراهم می‌آیند که مانند موم در دست، قابل شکل‌گیری و تغییر هستند.

هوش مصنوعی: هر بار که صدایی را بلند کردی، ستاره زهره در آسمان شکست خورد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای شجاع و دلیر به نبرد رفت و نامش در نزد مردان، به عنوان نشانه‌ای از ننگ و عیب مطرح شد.

هوش مصنوعی: در آن میدان جنگ همیشه برقرار بود که خورشید به پشت کوه رفته است.

هوش مصنوعی: دنیا مانند پرنده‌ای در خواب است و هیچ جنبنده‌ای در آن دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: جان مختار از نبرد خسته نشد، همچنان با تیغش می‌جنگید و مردان را می‌کشت.

هوش مصنوعی: تو هیچ یاد و نشانه‌ای از خواب و خوراک به من نیاوردی، اما گفتی که ریشهٔ راستی از کوه است.

هوش مصنوعی: هر شب مراسم جنگ و شوری به پا بود، تو گویا در میهمانی آرام نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: در آن شب، سران سپاه مانند ستاره‌ها در اطراف ماه می‌درخشیدند و به گردش مشغول بودند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانستم حتی برای یک لحظه از آن دارو راحت شوم، هم سحر از خواب بیدار شدم و هم بار انبوهی را به دوش کشیدم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند در این ناآرامی و آشفتگی شب، چه کسی در خواب عمیق است و در دلش مانند نهنگی بزرگ رازهایی نهفته دارد.

هوش مصنوعی: ای بلا که همچون اژدهایی دهانش را به خون گشوده است، تو مانند آسیایی هستی که هر چیزی را در خود می‌ساید و نابود می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که پرچم شاهنشاهی درخشان شد، نور و روشنی جهان هم به یکباره تابیدن گرفت.

هوش مصنوعی: ستارگان از ترس او چون سران مختار کوفی از تیغ او، جان خود را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: کجا چنین منظره‌ای می‌توانست وجود داشته باشد که زمین از لاشه‌های اسب‌ها و سوارکاران پر شده باشد؟

هوش مصنوعی: مختار از جنگ آسوده نبود و همواره در حال آماده‌سازی و تدارک برای نبردی شدید بود.

هوش مصنوعی: از عمل او آسمان شگفت‌زده مانده و به خاطر تلاشش، اندازه‌ها را از او برگرفته است.

هوش مصنوعی: او می‌دانست که با تلاش و کوشش بیشتر، مردانگی و آزمودگی بیشتری در او به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اما از یاران او، آن کسی که نام‌آور بود، بیشتر از بازماندگان آزار دیده است.

هوش مصنوعی: انسان با وجود مشکلات و دردهای زیاد، به یک درک عمیق از خسارت‌های زندگی رسیده است.

هوش مصنوعی: توان و قدرت از اسب و بازوهای مرد رفته است، به خاطر تلاش بسیار و فاصله گرفتن از خواب و غذا.

هوش مصنوعی: با دیدن ناامیدی و ضعف خود، تصمیم به تلاش بیشتری گرفت تا از این وضعیت خارج شود.

هوش مصنوعی: غمگین شد و از دلش آهی بلند کرد، اما در میان آن، خود را یافت.

هوش مصنوعی: او به یاد شهنشاه دین افتاد که بدون همراه و یار، قربانی کینه‌ورزان شد.

هوش مصنوعی: او به یاد آورد آن بدن درخشان را که بی‌گناه از تیغ شمشیر آسیب دید.

هوش مصنوعی: دوستان و فرمانده‌اش به قتل رسیده‌اند و فرزند عزیزش در خون خفته است.

هوش مصنوعی: علم مانند چتری است که بر اثر خرد شدن و بی‌اهمیتی، به زمین می‌افتد و کسی که علمدار و نگهبان آن است، نیز در این سقوط دچار مشکل می‌شود و دستانش از هم جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: صدای رعدآسا و پرشور او در میدان جنگ، عزم و اراده‌ای قوی‌تر را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: هر زخمی که به تو رسید، باعث شد که بر سر راه خودت با سختی بیشتری روبه‌رو شوی.

هوش مصنوعی: آدمی از جان، بدن، مال و خانواده‌اش می‌گذرد تا دشمن پروردگارش رسوا شود.

هوش مصنوعی: زمانی که فردی به سوی پادشاه حرکت کرد، به آرامی و در دل به دعا و نیایش مشغول شد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه و سرور، تو نور و روشنی دنیای آگاهی و بصیرت پیغمبران هستی.

هوش مصنوعی: تو همین که زنده‌ای، خود نشانه‌ای از زندگی و آفرینش هستی، حتی اگر دیگران با دلایل مختلف جانشان را از دست بدهند.

هوش مصنوعی: تو به نبرد من نگاه می‌کنی و به خوبی از رازها و ویژگی‌های من آگاه هستی.

هوش مصنوعی: بدانی که از این جنگ و ریختن خون، به خاطر دوری از دشمنان و وابستگی به آنها است.

هوش مصنوعی: آرزویم این است که به خاطر تو جان بدهم، نه اینکه به دنبال قدرت و پادشاهی باشم.

هوش مصنوعی: بدون آن که بدانم، کسی که افکار نادرستی دارد، به وسیلهٔ کارهایش باعث مرگ من شده است.

هوش مصنوعی: تو که کور هستی، به من کمک کن تا بر این ستمگران غلبه کنم، بدون اینکه چیزی از من بخواهی.

هوش مصنوعی: ابراهیم را به من برگردان تا بتواند در این میدان به مبارزه با بت‌ها بپردازد.

هوش مصنوعی: من را او از این مردم پست نجات می‌دهد و پرچم ننگینشان را به خاک می‌افکند.

هوش مصنوعی: اگر دنیا با خون تو پاک و صاف شود، پس اگر روز من هم فرا برسد، چه اشکالی دارد؟

هوش مصنوعی: دل من به خاطر دلتنگی و عاشقانه‌ها همچنان پر از رنج و درد است، تا زمانی که من زنده‌ام و به یاد تو هستم.

هوش مصنوعی: پرچم تو را نمی‌خواهم بر زمین بیندازم. از تو نمی‌خواهم که به جنگ دشمن ضعیف بروم.

هوش مصنوعی: او به همین صورت صحبت می‌کرد و از سر غیرت اشک می‌ریخت، نمی‌دانم چطور بود که در آن حال اشک می‌ریخت.

هوش مصنوعی: زمانی که راز را به شاه آشکار کرد، به نتیجه‌ای رسید که دستش به خون آلوده شد و وسیع‌تر و پرقدرت‌تر شد.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی از میان آسمان یکی گرد و غباری برخواست و به دنبال آن صدای نعره‌ای بلند شد و مردی برپا شد.