هوش مصنوعی: راهب با صدای بلند گفت که من خانه خدا هستم و این مکان را برای او ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: گفتند: ما با تو کاری نداریم، اما نمی‌دانیم این مرد کیست.

هوش مصنوعی: او گفت: این راهب شناخته شده، پسر برادر پدر من است.

هوش مصنوعی: گفتند: بدون اجازه فرمانده شجاع، هیچ‌کس را به دژ راه نمی‌دهیم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای صبر کنید تا پاسبان بیاید، زیرا ما می‌خواهیم از مرزبان اجازه بگیریم.

هوش مصنوعی: آنها ناچار در فکر و اندیشه خود باقی ماندند و منتظر ماندند که چه پیش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی آنها رفتند و با شخصی بدسیر صحبت کردند، او به آنها گفت که بیایند تا اطلاعاتی بگیرند.

هوش مصنوعی: ابراهیم را که دید، خیره و مبهوت به چهره او نگاه کرد.

هوش مصنوعی: ابراهیم در دل با نیازش گفت: ای داور، راه چاره را برای من باز کن.

هوش مصنوعی: مرا از این فکر بد پنهان نگه‌دار و یکی پرده بر چشمانم بکش.

هوش مصنوعی: بدان ای پادشاه که به خاطر تو جانم را در راهت فدای کرده‌ام، پس در عوض این فداکاری به من کمتری بخشش را نده.

هوش مصنوعی: من از دشمنان امام انتقام می‌خواهم و وقتی این دوران بگذرد، دیگر به هیچ چیز احتیاجی ندارم.

هوش مصنوعی: دلش پر از راز و سکوتش نشان‌دهنده این است که الهاماتی از یک منبع خوشبختی و سعادت به او رسیده است.

هوش مصنوعی: او به او گفت که نگران نباش، چرا که آمدن گشایش و خوشی از جانب خداوند است و هیچ ترسی نداشته باش.

هوش مصنوعی: از سر شادمانی، صورت ابراهیم درخشید و سپس به راهب گفت:

هوش مصنوعی: برگفتن از دشمن و زیادتر از آن چه فایده‌ای دارد؟ آیا این شخص هوشمند و دانا نیست که به این مسائل کم‌اهمیت توجه کند؟

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که در این مکان، گروهی از کوفیان در آرامش و راحتی نشسته‌اند و هیچ تلاشی برای فعالیت یا پیشرفت نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: سربازان با شجاعت به میدان آمده‌اند و راه مقابله با دشمن را بسته‌اند.

هوش مصنوعی: آگاهی من بیشتر از این نبود و وقتی این را فهمیدم، دلم گرفته شد.

هوش مصنوعی: او به دوستانش با نگرانی گفت که باید یک لحظه خوب از همدیگر مراقبت کنید.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است لحظه‌ای آرامش بیابم و به خواب بروم، در حالی که در دلم دوستی را می‌پرورانم؟

هوش مصنوعی: بگذارید این راهب و همراهش به سوی اتاق خود بروند.

هوش مصنوعی: او این را گفت و خوابش برد، سپس کشیش سوس، مهمان خود را به خوابگاه برد.

هوش مصنوعی: یک نفر سفره‌ای آماده کرد و در آن هر چیزی که از قبل در خانه داشت، برای میهمان قرار داد.

هوش مصنوعی: زمانی که نان خورده شد، از بین رفت و شراب آورده شد، مانند اینکه این کار به‌نوعی سنت و روش او بود.

هوش مصنوعی: ابراهیم را گفتند: دماغت را رها کن، زیرا در تاریکی غم وجود دارد، چراغی روشن کن.

هوش مصنوعی: ابراهیم گفت که در دین ما نوشیدن شراب و خوردن گوشت خوک جایز نیست.

هوش مصنوعی: وقتی این راهب مؤمن به خدا این را شنید، جام و لیوان را از دستش انداخت.

هوش مصنوعی: آب او را شست و دست و صورتش را پاک کرد و اسلام او در نظر بزرگ‌ترها به درستی نمایان شد.

هوش مصنوعی: به او گفت: آرام و با احتیاط خارج شو و درباره حال آن مرد نادان تحقیق کن.

هوش مصنوعی: اگر او را ببینی که چشمش به خواب رفته، با سرعت او را به دوزخ می‌برم.

هوش مصنوعی: به سراغ او رفت و پس از دیدن او بازگشت و گفت: وقتی که فرصت و شانس به کسی روی خوش نشان ندهد، چشم و امید او نیز ناامید خواهد شد.

هوش مصنوعی: سپهبد وقتی صدای تفت را شنید، به سمت محل خواب برادرش حرکت کرد.

هوش مصنوعی: ناگهان صدای بلندی از محل زندگی یاران عبدالله به گوش رسید.

هوش مصنوعی: گفتند: ای میر، سریعاً بیرون بیا که زبیر به یاری تو آمده است.

هوش مصنوعی: مصعب و لشکرش اکنون به صحنه آمده‌اند، پس به پیشواز او برو و او را در آغوش بگیر.

هوش مصنوعی: عبداله با خوشحالی و شتاب از خواب بیدار شد، زیرا مژده‌ای خوش به او رسیده بود.

هوش مصنوعی: به خاطر مهمان‌نوازی، فرزند زبیر از دیر بیرون آمد و خود را از مرگ نجات داد.

هوش مصنوعی: وقتی شاگرد شیر خدا این صحنه را دید، از تعجب بر دهان خود دندان زد.

هوش مصنوعی: بدون میل و رغبت، از دیر به سمت رودبار حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در مسیر، یکی از آن سپاهیان به طور پنهانی سخنانی با قهرمان جنگجو گفت.

هوش مصنوعی: من یک کیسه پر از نقره و طلا دارم که می‌خواهم آن را به کسی که راهنمای خوبی است، بدهم.

هوش مصنوعی: وقتی آن مرد نام زرا را شنید، به یاد دیدار مصعب افتاد و مرا به یاد او انداخت.

هوش مصنوعی: او گفت: اکنون من بنده تو هستم و می‌توانم تو را به سوی سختی‌ها و مشکلات راهنمایی کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که آنها به دور از سربازان قرار گرفتند، سالار به او گفت که باید درگذرند و نبرد را شروع کنند.

هوش مصنوعی: ای مرد، در دل تو چه کسی را محبت کرده‌ای؟ زیبایی چهره و نیت نیک از چه کسی است؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از آسیب‌های من در امان بمانی، از علی (ع) حمایت کن؛ آیا او دوست توست یا دشمن؟

هوش مصنوعی: او گفت: من از تیغ تو در امانم زیرا که با مرتضی دشمنی دارم.

هوش مصنوعی: من از اهل خیر پیروی نمی‌کنم، بلکه از عبد الله بن زبیر که پیرو دین دیگری است، پیشوایی نمی‌پذیرم.

هوش مصنوعی: او گفت: اگر اینطور است، پس پیشوای ما این زر را به عنوان هدیه به تو می‌دهد، ای نیکوخلق.

هوش مصنوعی: بداندیشی که نیت‌های بدی دارد، به طمع به سمت چیزی رفته و با تندی و خشونت به کسی آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی انسانی از بدنش جدا شود، سرش به جواهراتی مانند یاقوت، نقره و طلا تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: از خون ناپاک آن جنگجو، زمین به وسیله‌ی تیغی که مانند الماس می‌درخشید، پاک شد.

هوش مصنوعی: از آن مکان، مانند شیر آزاد و با قدرت حرکت کرد و به سمت گله رفت.

هوش مصنوعی: وقتی که زحمات و تلاش‌ها به نزدیکی نتیجه می‌رسد، رود هم برای مردانگی و تلاش‌هایشان تبریک می‌گوید.

هوش مصنوعی: بسیاری از اوقات کشتی را مانند ماهی در آب مشاهده کرده‌ام و یا اینکه دیده‌ام که چون ابرها در آسمان در دریای وسیع حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر قایقی که به دریا می‌رود، گروهی بی‌اراده و ناتوان دارد که به دنبال خود کشانده است، همه با زره‌هایی بر تن و نشانه‌هایی بر روی خود.

هوش مصنوعی: تیغ آهنی آنچنان درخشان است که مانند سینه ماهی‌ها در آب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: نور تابان سر نیزه آبرنگی به کشتی در کوه، شبیه به چشمان پلنگ است.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر از دریا به تالاب رسید، فرمانده یک کشتی را از دور مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در آب مانند آتش بودی که دودی طولانی را در فضای رودخانه پخش کرده است.

هوش مصنوعی: چندین چراغ در آنجا روشن بود، مثل لاله‌هایی که در شب تاریک در باغ می‌درخشند.

هوش مصنوعی: تو گفتی به اندازه‌ای عشق و شور در دل وجود دارد که نیستان (جایی که نی یا سازهای دیگر نواخته می‌شود) به دریای چین سوخته شده است.

هوش مصنوعی: مانند عروسی زیبا که با زینت‌ها و جواهرات و خواسته‌هایش به طرز دلپذیری آراسته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی کشتی از دریا به خشکی رسید، مصعب به سرعت او را به سمت هامون برد.

هوش مصنوعی: تو بر سر خود عمامه‌ای از ابریشم با رنگی زیبا گذاشتی و مانند اسبی که با صاعقه می‌تازد، در حرکت هستی.

هوش مصنوعی: بزرگان به دور او جمع شده‌اند و غلامان در اطرافش با شتاب در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: در شب گذشته، ابرها مانند باری سنگین بر دوش عبداله کینه‌جو قرار داشتند و او را تحت فشار قرار داده بودند.

هوش مصنوعی: سپهبد مانند شیری است که وقتی عصبانی می‌شود، به دو گروه نگاه می‌کند و آنها را تحت نظر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی مصعب از برفراز بهشت گذشت، هیچ کسی به احترام او مانند مردم نماز نخواند.

هوش مصنوعی: عبدالله از یکی از سپاهیان پرسید: این مرد که هست؟ او از لشکر ماست و نامش چیست؟

هوش مصنوعی: او هیچ سلامی به ما نرساند و تمام توجهش به سمت ما معطوف شده بود.

هوش مصنوعی: عبدالله نابکار فریاد زد و به قهرمان بزرگ و پرورده حیدر (علی) که دارای تاج و مقام است، اشاره کرد.

هوش مصنوعی: ای مرد، چرا وقتی به پیش امیر رفتی، کمان اندامت را مثل تیر کشیده نکردی؟

هوش مصنوعی: به خاطر زمین از این اسب فیض ببر وگرنه با ضربه‌ای قوی سرت را به زمین می‌کوبم.

هوش مصنوعی: دلاور به او هیچ پاسخی نداد و سر مصعب از او خالی از اهمیت بود.

هوش مصنوعی: چهره‌اش از خشم مانند نیل، کبود شده است. عبدالله به آرامی چنین سرودی می‌خواند.

هوش مصنوعی: بدون شک، این پیام از ارتشی فرستاده شده است که از دشمنی و کینه رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: باید به درستی تحقیق و بررسی کرد و سپس نتیجه‌گیری کرد که آیا باید بر او شمشیر کشید یا نه.

هوش مصنوعی: سپس او به دوستانش گفت که این فرد بی‌ادب را به نزد او بیاورند.

هوش مصنوعی: غلامان به سرعت به سمت جوان رفتند وقتی که سالار با روحی روشن را دیدند.

هوش مصنوعی: همچون کوهی از آهن ایستاده است و از دانش خود بر خشم غلبه کرده و یاد خشم را به ذهن نیاورده است.

هوش مصنوعی: غلامان گفتند: ای بی‌ادب، پادشاه عرب به تو نیاز دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر عذرخواهی نزد بزرگ‌تر برو و با ادب جواب او را بگو.

هوش مصنوعی: شجاع هیچ حرفی نزد و از آنجا به همراهشان به سوی مصعب رفت.

هوش مصنوعی: مصعب به او گفت: ای بزرگوار، چه دلیلی داشت که ما را به نماز نخواندی؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این گروه از افراد، چیزی شبیه به نژاد یا جمعیتی از ماجراجویان و جنگجویان نیستند.

هوش مصنوعی: شما از نسل بزرگ مردان عرب هستید و به مقام و رتبه‌ی والایی دست یافته‌اید.

هوش مصنوعی: تو به خاطر جایگاه و عظمت ما، هیچگاه جرات نکردی که به ما نزدیک شوی و از دور، ما را مانند رقیبی می‌بینی.

هوش مصنوعی: او به مرد شجاع گفت که من از اعراب این سرزمین هستم و به خود می بالم.

هوش مصنوعی: من نه فرمانده‌ای بزرگ هستم و نه فرستاده‌ای خاص، اما با تمام وجود و از صمیم قلب، در کنار شما هستم و از شما حمایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من آداب و رسوم را به خوبی نمی‌شناسم و از عرب‌ها کسی به درستی راه مردانگی را یاد نگرفته است.

هوش مصنوعی: او چون از نژاد زبیر شنید، به او دستور داد که به بند و زندان برود.

هوش مصنوعی: در زمان روز، او را با خود می‌کشد و به زنجیر سنگینی می‌بندد.

هوش مصنوعی: شیر بزرگی در زنجیری بسته شده بود که به خاطر او آسمان دچار لرزش و تزلزل شده بود.

هوش مصنوعی: او مانند پور زبیر به ایوان می‌آید و برای خود تختی در برابر معبد می‌چیند.

هوش مصنوعی: سپس او به مرد گفت: ای پسر بد، که پدر تو عامر بد نام است.

هوش مصنوعی: به زودی به زندان می‌روم، پس به زندانبان بگو که این زندانی را به زودی بیاورد.